Sportschule
| Podobóz Groß-Rosen | |
 Widok na pomnik | |
| Typ |
obóz pracy (1941–44) |
|---|---|
| Odpowiedzialny | |
| Rozpoczęcie działalności |
1941 |
| Zakończenie działalności |
1945 |
| Terytorium |
Dolny Śląsk |
| Miejsce |
okolice Dzierżoniowa i Bielawy |
| Liczba więźniów |
2000–7000 |
| Narodowość więźniów | |
| Wyzwolony przez | |
|
8 maja 1945 | |
| Upamiętnienie |
pomnik |
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej  | |
 50°43′02,5″N 16°37′21,0″E/50,717361 16,622500
| |
Sportschule (oficjalnie niem. Arbeitslager Langenbielau I, znany również jako obóz Reichenbach[1]) – niemiecki podobóz KL Groß-Rosen dla mężczyzn, znajdujący się na pograniczu Bielawy (niem. Langenbielau) i Dzierżoniowa (niem. Reichenbach).
Sportschule było pierwotnie obozem pracy, utworzonym w roku 1941[2], a 3 września 1944 roku przekształcono go w filię obozu Groß-Rosen[3]. Obóz był otoczony drutem kolczastym, na jego terenie znajdowała się również kuchnia, lazaret i baraki dla SS-manów oraz więźniów[4], przy czym liczba baraków dla więźniów jest sporna: jedne źródła podają, że było ich 10[4], a inne, że ich liczba dochodziła do około 16. Sporna jest także liczba więźniów: mogło być ich 2000[1] bądź nawet 7000, natomiast nieznana jest liczba ofiar[1]. Więźniami byli głównie Żydzi, pochodzący z Polski, a także Żydzi z innych państw europejskich, na przykład Węgier, Słowacji czy Holandii[1]. Dopiero od stycznia 1945 roku w obozie lokowano nie tylko Żydów[4].
Sportschule był podporządkowany pod obóz kobiecy AL Peterswaldau, znajdujący się w Pieszycach[3]. Obydwa te obozy wraz z AL Langenbielau II podlegały jednemu komendantowi, Karlowi Ulbrichtowi[4].
Najemcą obozu były zakłady tkalnicze Christian Dierig A.G. (które na czas wojny przyjęły nazwę Siling I i produkowały broń), ale więźniowie pracowali również dla firm Jordan (na czas wojny Siling II), Zill u. Knebich, Hansen u. Neumann, Lehmann, Spinnerei G.F. Flechtner, Telefunken, Krupp, Rebich, Richter u. Schäder (na czas wojny Blockhäuserbau), Flugzeugfabrik „Preschona”, Goldschmidt oraz Radiofabrik Hagenuk. W 1945 roku więźniów zatrudniano przy kopaniu okopów. Niezdolnych do pracy wywożono do szpitala w Kolcach. Do końca stycznia 1945 roku zmarłych wywożono do obozu, a później grzebano na miejscu. W lutym tego samego roku część więźniów zostało przeniesionych do KL Dachau. 8 maja 1945 roku więźniów Sportschule wyzwolili żołnierze radzieccy[1].
Po wojnie na terenie Sportschule znajdował się PGR. Obecnie tereny Sportschule są własnością prywatną, a jeden z baraków zaadaptowano na budynek mieszkalny.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Lewa tablica.
Całość.
Prawa tablica.
Kamień stojący po lewej z tablicą pamiątkową.
Nowa tablica upamiętniająca poległych.
Tablica wmurowana w kamień na prawo od nowej tablicy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e http://www.gross-rosen.pl/fotki/filie-zd/50.jpg.
- ↑ Urząd Miasta i Gminy w Pieszycach, www.pieszyce.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ a b Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939-1945. 1979.
- ↑ a b c d Urząd Miasta w Bielawie. [dostęp 2008-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-17)].
