SsangYong Motor
 logo SsangYong | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1954 |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Yea Byung-tae |
| Dyrektor |
Pawan Kumar Goenka |
| Udziałowcy |
Edison Motors (100%) |
| Zatrudnienie |
4741 (2020)[1] |
| Giełda | |
| ISIN | |
| Strona internetowa | |
_A230_wagon_(2015-07-03)_01.jpg)
.jpg)
SsangYong Motor Company – południowokoreański producent SUV-ów, samochodów terenowych, vanów i limuzyn z siedzibą w Pyeongtaek działający od 1954 roku. Należy do południowokoreańskiego Edison Motors.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki[edytuj | edytuj kod]
Firma została założona 4 marca 1954 roku jako Hadonghwan Motor Company i początkowo zajmowała się produkcją aut terenowych (m.in. od 1964 roku budową Jeep'ów na zlecenie amerykańskiej armii, samochodów ciężarowych oraz autobusów, a także pojazdów specjalnych (np. wozów strażackich)[3]. W 1977 roku połączono się z przedsiębiorstwem Dong-A Motors przejmując jego nazwę.
W 1986 rodzimy koncern Ssangyong Business Group przejął przedsiębiorstwo, dwa lata później ujednolicając nazewnictwo, dokonując przemianowania na SsangYong Motor[4]. Oryginalna nazwa przedsiębiorstwa, 쌍용자동차, oznacza w języku koreańskim bliźniacze smoki[3]. W 1997 roku przedsiębiorstwo przejęło bankrutującego brytyjskiego producenta samochodów sportowych i luksusowych - Panther Westwinds[4].
Partnerstwo z Mercedesem[edytuj | edytuj kod]
W 1991 roku SsangYong nawiązał strategiczne partnerstwo z niemieckim koncernem Daimler-Benz, który w 1993 roku zakupił 5% akcji spółki. Skutkiem współpracy była m.in. wymiana technologiczna, w wyniku której skonstruowane w latach 90. pojazdy SsangYonga posiadają niemieckie podzespoły (np. modele Korando i Musso) lub bazują na pojazdach Mercedes-Benz (pierwsza generacja limuzyny Chairman i dostawcza Istana)[3].
W ramach partnerstwa z Mercedesem, pod niemiecką marką sprzedawano też epizodycznie model Musso jako Mercedes-Benz Musso[5] na rynkach Azja Wschodnia pod koniec lat 90. XX wieku.
Podległość Daewoo i SAIC[edytuj | edytuj kod]
W grudniu 1997 roku na fali ekspansywnej polityki Daewoo Group, południowokoreański gigant wykupił popadłego w zadłużenie SsangYonga[6] i zdecydował się przemianować wszystkie oferowane wówczas modele na własną markę Daewoo. Z powodu bankructwa i stopniowej wyprzedaży masy upadłościowej Daewoo, SsangYong przestał należeć do dawnego czebolu w 2000 roku i powrócił do oferowania swoich pojazdów pod macierzystą nazwą[7].
Pod koniec 2004 roku 51% udziałów wykupił chiński koncern SAIC[3], który rok wcześniej podpisał umowę na montaż samochodów Ssang Yong w systemie CKD. W styczniu 2009 roku, notując stratę operacyjną w wysokości 75,42 mln dolarów firma znalazła się na skraju upadłości, w związku z czym 9 stycznia wniesiona została prośba do sądu o ochronę przed wierzycielami[8], a 13 stycznia przerwano produkcję pojazdów z powodu wstrzymania dostaw podzespołów. Przestój trwał kolejne 77 dni, a w międzyczasie narósł konflikt między południowokoreańskim przedsiębiorstwem, a koncernem SAIC. SsangYong zarzucił chińskiemu koncernowi kradzież patentów na rozwój systemu hybrydowego, a także brak wywiązania się z obietnic związanych z zapewnieniem finansowania na rozwój[9].
Przejęcie przez Mahindrę[edytuj | edytuj kod]
W sierpniu 2010 roku przedsiębiorstwo SsangYong zostało wykupione przez indyjski koncern Mahindra & Mahindra Limited, z kolei transakcja została sfinalizowana w lutym 2011 roku na kwotę 463,3 miliona dolarów[10]. Na okres przynależności do Mahindry przypadła obszerna modernizacja oferty, która rozpoczęła się od prezentacji w grudniu 2014 roku miejskiego crossovera Tivoli[11]. W 2015 roku SsangYong odnotował z kolei pierwszy zysk od 9 lat[12].
W 2017 roku zaprezentowano z kolei drugi zbudowany od podstaw za przynależności do Mahindry model, pierwszą od 16 lat zupełnie nową odsłonę sztandarowego SUV-a Rexton[13]. W tym samym roku SsangYong i Mahindra zacieśniły współpracę na polu rozwoju silników, układów napędowych i technologii elektrycznej[14]. Zapowiedź pierwszego samochodu elektrycznego ogłoszono w lipcu 2020 roku w postaci crossovera Korando EV[15].
Kryzys i restrukturyzacja[edytuj | edytuj kod]
W kwietniu 2020 roku, w związku z wpływem Pandemii COVID-19 na światową gospodarkę, indyjska Mahindra & Mahindra Limited była zmuszona wstrzymać dalsze inwestowanie w SsangYong Motors[16]. Południowokoreańskie przedsiębiorstwo ponownie znalazło się w trudnej sytuacji finansowej, a jego obecny właściciel ogłosił poszukiwania nowego inwestora, deklarując, że jeżeli taki się znajdzie - indyjski koncern będzie gotowy całkowicie odsprzedać mu SsangYonga[17].
Na przełomie sierpnia i września 2020 roku polskie przedstawicielstwo SsangYonga zmuszone było zawiesić działalność w Polsce w związku z nagłym, natychmiastowym wypowiedzeniem umowy polskiemu importerowi, British Automotive Holding, przez centralę w Korei Południowej[18].
W drugiej połowie grudnia 2020 roku problemy finansowe SsangYonga ponownie pogłębiły się po tym, jak przedsiębiorstwo nie było w stanie spłacić zaciągniętej wcześniej pożyczki na kwotę 60 miliardów południowokoreańskich wonów. W związku z tym, SsangYong złożył wniosek o objęcie zarządem komisarycznym i ogłosił się w stanie bankructwa[19].
W maju 2021 roku SsangYong rozpoczął rozmowy z nowymi inwestorami, który mieli zapewnić finansowanie dalszej działalności, jak i rozwój gamy modelowej[20]. Jeszcze przed wyłonieniem nowego partnera, w lipcu 2021 SsangYong przedstawił zapowiedź nowego języka stylistycznego w stylu retro, w którym utrzymane zostaną przyszłe konstrukcje firmy[21]. W tym samym miesiącu 2021 SsangYong pozyskał także nowego importera w Polsce - stała się nim jedna z największych grup prowadzących salony sprzedaży samochodów w kraju, grupa PTH[22].
Przejęcie przez Edison Motors[edytuj | edytuj kod]
W październiku 2021 roku chęć kupienia SsangYonga od Mahindry wyraziło południowokoreańskie przedsiębiorstwo Edison Motors specjalizujące się w produkcji elektrycznych autobusów i samochodów dostawczych. Transakcja wstępnie opiewała na kwotę 260 milionów dolarów, a potencjalny nabywca wyraził chęć uczynienia SsangYonga w ciągu 3-5 lat producenta wyłącznie samochodów elektrycznych[23].
W styczniu 2022 roku południowokoreański sąd wyraził zgodę na transakcję, w efekcie czego Edison Motors kupił pakiet akcji dotychczas należący do indyjskiej Mahindry za łączną kwotę 253 milionów dolarów i stał się nowym właścicielem przedsiębiorstwa[24]. SsangYong po raz pierwszy od 18 lat ponownie stał się podmiotem należącym do rodzimego, połduniowokoreańskiego kapitału.
Modele samochodów[edytuj | edytuj kod]
Obecnie produkowane[edytuj | edytuj kod]
SUV-y i crossovery[edytuj | edytuj kod]
Samochody elektryczne[edytuj | edytuj kod]
Pickupy[edytuj | edytuj kod]
Vany[edytuj | edytuj kod]
Historyczne[edytuj | edytuj kod]
- Kallista (1992–1993)
- Family (1988–1996)
- Istana (1995–2003)
- Musso (1993–2005)
- Musso Sports (2002–2005)
- Kyron (2005–2014)
- Actyon (2006–2016)
- Chairman (1997–2017)
- Actyon Sports (2006–2018)
Studyjne[edytuj | edytuj kod]
- SsangYong Solo III (1995)
- SsangYong CRS (1995)
- SsangYong CCR-1 (1995)
- SsangYong W-Coupe (1995)
- SsangYong Korando FLP-Top (1997)
- SsangYong Solo LeMans (1998)
- SsangYong Hemos (2000)
- SsangYong Crossut (2002)
- SsangYong Amao (2002)
- SsangYong Laokean (2003)
- SsangYong Entertain (2003)
- SsangYong CEO (2003)
- SsangYong New Chairman (2005)
- SsangYong XCT (2005)
- SsangYong XMT (2005)
- SsangYong SVR (2006)
- SsangYong WZ (2007)
- SsangYong C200 (2009)
- SsangYong XIV-1 (2011)
- SsangYong SUT1 (2011)
- SsangYong KEV-2 (2011)
- SsangYong XIV-2 (2012)
- SsangYong E-XIV (2012)
- SsangYong SIV-1 (2013)
- SsangYong LIV-1 (2013)
- SsangYong XLV (2015)
- SsangYong EVR (2015)
- SsangYong XLV-Air (2015)
- SsangYong XAV (2015)
- SsangYong SIV-2 (2016)
- SsangYong LIV-2 (2016)
- SsangYong XAVL (2017)
- SsangYong E-SIV (2018)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Number of employees at SsangYong Motor [dostęp 2021-10-28] (ang.).
- ↑ 쌍용차 [dostęp 2021-10-28] (kor.).
- ↑ a b c d Mariusz Michalak: SsangYong - historia marki. motofakty.pl, 2014-04-04. [dostęp 2014-03-25].
- ↑ a b SsangYong History (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Terrible cars you should not buy. Volume 1: SsangYong Musso (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Daewoo to take over debt-ridden Ssangyong Motor (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ THE STORY OF SSANGYONG (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Korean auto maker Ssangyong enters receivership (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ China's SAIC Accused of Stealing Hybrid Technology from Korea's Ssangyong (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Mahindra reportedly inks deal to buy Ssangyong for $463M (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Ssangyong Tivoli unveiled inside and out (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ SSANGYONG MOTOR REPORTS FIRST NET PROFITS IN 9 YEARS (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ All-new 2017 SsangYong Rexton unveiled at Seoul Motor Show (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Mahindra To Help SsangYong In Developing Electrified Vehicles (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ SsangYong Starts Teasing 2021 Korando EV, Its First-Ever Electric Vehicle (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Mahindra To Stop Backing SsangYong During COVID-19 Crisis (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Mahindra Looking For An Investor To Take Over Struggling SsangYong Subsidiary (ang.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ SsangYong wypowiada umowę polskiemu importerowi (pol.). [dostęp 2020-10-16].
- ↑ ‘Ssangyong Vraagt Curatele Aan’ (niderl.). [dostęp 2020-12-21].
- ↑ SsangYong new partner (ang.). [dostęp 2021-08-18].
- ↑ Ssangyong Motors previews the design of next generation SUV (ang.). [dostęp 2021-08-18].
- ↑ SsangYong – nowy inwestor i importer w Polsce (pol.). [dostęp 2021-08-18].
- ↑ Korea's Edison Motors vows Rs 6,300 crore investment if it wins SsangYong (ang.). [dostęp 2021-10-28].
- ↑ Edison Motors se hace con SsangYong por 224 millones de euros (hiszp.). [dostęp 2022-01-10].