Stabilizator Ilizarowa

Stabilizator Ilizarowa – zewnętrzny stabilizator odłamów kostnych stworzony w 1950. Został opatentowany w 1951 przez radzieckiego lekarza Gawriiła Ilizarowa.

Stabilizator składa się z kilku pierścieni, czasem również półpierścieni, połączonych ze sobą teleskopowymi prętami. Pierścienie mocowane są do szkieletu za pomocą drutów Kirschnera. Stabilizator ten umożliwia ustawienie i stabilizację odłamów we wszystkich trzech płaszczyznach. Poza tym teleskopowe połączenie pierścieni umożliwia rozsunięcie odłamów i wydłużenie kości dzięki odkrytemu przez Ilizarowa zjawisku osteogenezy dystrakcyjnej.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza polska strona o stabilizatorze Ilizarowa

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.