Stadion Hałyczyna w Drohobyczu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stadion Hałyczyna
Стадіон «Галичина»
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Pojemność stadionu

5000 widzów

Położenie na mapie Drohobycza
Mapa konturowa Drohobycza, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stadion Hałyczyna”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stadion Hałyczyna”
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Stadion Hałyczyna”
Ziemia49°20′09,1″N 23°30′50,5″E/49,335861 23,514028

Stadion Hałyczynastadion sportowy w Drohobyczu, na Ukrainie. Jego pojemność wynosi 5000 widzów. Obecnie (2020) stadion jest opuszczony i niszczeje.

Obiekt istniał już przed II wojną światową[1]. W 1936 roku stadion został rozbudowany, obok wybudowano również basen pływacki. W okresie międzywojennym z obiektu korzystały m.in. kluby Junak, Watra, Betar i Tur[2]. Najważniejszym z tych klubów był Junak, który w 1939 roku był bliski awansu do I ligi, ale rozgrywki przerwał wybuch wojny. Po wojnie Drohobycz znalazł się w granicach Związku Radzieckiego, a gospodarzami areny były kolejno drużyny pod nazwami Spartak, Naftowyk, Chimik. W 1989 roku na bazie SKA-Karpaty Lwów powstał zespół Hałyczyna Drohobycz (początkowo pod nazwą SFK Drohobycz). Przez dwa sezony klub ten występował na trzecim poziomie rozgrywek piłkarskich w ZSRR. Po rozpadzie Związku Radzieckiego, w pierwszym sezonie rozgrywek niepodległej Ukrainy (1992) zespół ten grał w pierwszej lidze (drugi poziom ligowy), później, do 2003 roku występował w drugiej lidze (trzeci poziom). W 2010 roku klub rozwiązano i stadion pozostał bez gospodarza. Przed Euro 2012 obiekt miał szansę stać się jednym z ośrodków treningowych, rozpoczęła się nawet jego modernizacja[3], ale prac nie dokończono i stadion pozostaje nieużywany, popadając w coraz większą ruinę[4], choć wciąż pojawiają się plany jego rewitalizacji[5]. W 2017 roku reaktywowano Hałyczynę Drohobycz, ale drużyna ta po wznowieniu działalności rozgrywa już swoje spotkania na stadionie Kameniar, położonym we wschodniej części miasta, przy drodze prowadzącej na Stryj[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Plan miasta Drohobycza. www.lvivcenter.org. [dostęp 2020-05-04]. (pol.).
  2. Jerzy Wygnaniec. Junior w „Junaku”. „Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej”. Nr 19, s. 74–80, wrzesień 2016. ISSN 1898-8792. (pol.). 
  3. Марія Кульчицька: Стадіон "Галичина" - гордість Дрогобича чи режимний об’єкт?. droginfo.com.ua, 4 listopada 2011. [dostęp 2020-05-04]. (ukr.).
  4. Jarosław Tomczyk: Z wizytą w Drohobyczu. Śladami Junaka. pilkanozna.pl, 10 kwietnia 2020. [dostęp 2020-05-04]. (pol.).
  5. Назарій Тузяк: У Дрогобичі почнуть заплановану ще до «Євро-2012» реконструкцію місцевого стадіону. zaxid.net, 1 lutego 2018. [dostęp 2020-05-04]. (ukr.).
  6. Володимир Коваленко: Юрій Кушлик: "МФК "Галичина" - це футбольний бренд для Західної України, який не повинен зникнути". amateur.footboom.com, 9 stycznia 2020. [dostęp 2020-05-04]. (ukr.).