Stadion Miejski w Głogowie
51°39′21″N 16°05′48″E/51,655833 16,096667 Trybuna główna stadionu | |
| Przydomek: Stadion Chrobrego Głogów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wita Stwosza 3 |
| Data budowy |
1920–1927 |
| Data otwarcia |
21 sierpnia 1927 |
| Data przebudowy |
1948, 2010 |
| Właściciel | |
| Klub | |
| Pojemność stadionu |
3817 (2817 siedzących)[1] |
| Rekordowa frekwencja |
15 000[2] |
| Oświetlenie |
1400 lux |
| Wymiary boiska |
105 m x 68 m |
| Nawierzchnia boiska |
trawiasta |
| Dodatkowe wyposażenie |
podgrzewana murawa, zadaszenie głównej trybuny, tablica z wynikami |
Położenie na mapie Głogowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu głogowskiego  | |
| 51°39′21″N 16°05′48″E/51,655833 16,096667
| |
Stadion Miejski w Głogowie – stadion piłkarsko–lekkoatletyczny znajdujący w Głogowie. Na tym obiekcie rozgrywają mecze piłkarze Chrobrego Głogów.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Stadion położony jest przy ulicy Wita Stwosza w Głogowie, we wschodniej części miasta. Obiekt od północy okala zabudowa jednorodzinna wraz z Parkiem Leśnym, od wschodu Osiedle Hutnik, od południa Osiedle Sportowe, a od zachodu Osiedle Żarków. W sąsiedztwie stadionu, od strony wschodniej, przebiega dwupasmowa aleja Kazimierza Wielkiego, która stanowi część drogi wojewódzkiej nr 292[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przed II wojną światową w miejscu obecnego obiektu zbudowano stadion piłkarsko-lekkoatletyczny z żużlową bieżnią, którego budowa trwała w latach 1920–1927[4], a oficjalne otwarcie odbyło się 21 sierpnia 1927 roku[5]. Po II wojnie światowej stadion odbudowano, a 22 lipca 1948 roku nastąpiło otwarcie obiektu[6].
19 marca 1980 roku na stadionie doszło do pojedynku Chrobrego Głogów z Legią Warszawa w ramach 1/2 finału Pucharu Polski. Gospodarze przegrali 0:4, a mecz zgromadził 15 000 widzów, co pozostaje rekordem frekwencji obiektu[7].
Stadion gościł występy Chrobrego w I lidze (do 2008 roku II liga). Od sezonu 1984/1985 do 1986/1987, w sezonie 1991/1992, od sezonu 1993/1994 do 1996/1997 i ponownie od sezonu 2014/2015[8].
W 2010 roku stadion został gruntownie przebudowany, m.in. zmodernizowano trybuny, zadaszono trybunę główną, zainstalowano tablicę z wynikami i położono tartanową, sześciotorową bieżnie lekkoatletyczną[9]. Obiekt po remoncie otworzono 20 kwietnia 2010 roku, główna płyta stadionu miała wymiary 105 x 68 metrów, a trybuny mogły pomieścić 3817 widzów, w tym 2817 miejsc siedzących (2000 pod dachem)[9]. W 2012 roku stadion doczekał się oświetlenia, dzięki jupiterom o mocy 1400 lux można rozgrywać mecze wieczorami[9]. W 2021 roku zainstalowano podgrzewanie murawy[9].
Najczęściej obiekt wypełnia się przy okazji derbowych konfrontacji, choćby z Miedzią Legnica, ale także występów w Pucharze Polski – mecz z Lechem Poznań[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stadion, „GOS Głogów” [dostęp 2022-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-04].
- ↑ Legia i Lech w finale Pucharu Polski, „Gazeta Zielonogórska”, 20 marca 1980 [dostęp 2022-06-20].
- ↑ Plan centrum Głogowa, „glogow.pl”, 6 maja 2022 [dostęp 2023-01-10].
- ↑ Stadion Chrobrego Głogów, „Fortuna 1 Liga”, 2018 [dostęp 2022-06-20].
- ↑ 90 lat temu otwarto stadion w Głogowie, „Fortuna 1 Liga”, 21 sierpnia 2017 [dostęp 2022-06-20].
- ↑ Historia, „Chrobry.Głogów.pl” [dostęp 2022-06-20].
- ↑ Rozgrywki sezon po sezonie, „Legia.net” [dostęp 2022-06-20].
- ↑ Chrobry Głogów, „90minut.pl” [dostęp 2023-01-10].
- ↑ a b c d Stadion, „Chrobry-Głogów.pl” [dostęp 2022-06-20].
- ↑ Puchar Polski 2011/2012, „90minut.pl” [dostęp 2023-01-10].