Przejdź do zawartości

Stan nadkrytyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wykres fazowy temperatury wody (R) od jej entropii właściwej (Btu/lbm/R)

Stan nadkrytycznystan substancji, w którym temperatura i ciśnienie są większe od ciśnienia i temperatury jej punktu krytycznego.

W punkcie krytycznym zanika różnica gęstości między fazą ciekłą a gazową danej substancji oraz napięcie powierzchniowe, więc w stanie nadkrytycznym nie istnieje granica między cieczą a gazem. Z definicji tego stanu wynika, że przez podniesienie ciśnienia nie można skroplić takiej substancji, tak jak jest to możliwe dla gazu (zwanego parą) poniżej temperatury krytycznej.

Właściwości fizyczne substancji znajdujących się w tym stanie (gęstość, lepkość, współczynnik dyfuzji, przenikalność elektryczna) zależą od temperatury i ciśnienia w stopniu znacznie większym niż w stanie ciekłym, ale mniejszym niż w gazowym.

Przykładem występowania stanu nadkrytycznego w warunkach naturalnych jest woda wokół kominów hydrotermalnych, która rozgrzana jest do temperatury wyższej niż temperatura wrzenia, ale ze względu na ciśnienie na dnie morza nie może przejść w stan gazowy.[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrea Koschinsky i inni, Hydrothermal venting at pressure-temperature conditions above the critical point of seawater, 5°S on the Mid-Atlantic Ridge, „Geology”, 36, 2008, s. 615–618, DOI10.1130/G24726A.1 [dostęp 2025-03-30].