Stanisław Łączkowski

Stanisław Łączkowski
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1897 ; Żakowice, pow. nieszawski
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1917–1940
Siły zbrojne	Błękitna Armia; Wojsko Polskie
Jednostki	41 Suwalski Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-bolszewicka, ; II wojna światowa
Późniejsza praca	wójt gminy Korzec, pow. rówieński
	Odznaczenia

Stanisław Łączkowski (ur. 2 stycznia 1897 w Żakowicach, pow. nieszawski, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Ludwika i Wandy z d. Gieblitz. W 1909 rodzina wyemigrowała do USA. Absolwent szkoły ogólnej i średniej w Filadelfii. Członek „Sokoła”, z ramienia organizacji wysłany do szkoły podchorążych a następnie do szkoły oficerskiej w Kanadzie. Od października 1917 w armii gen. Hallera (7 kompania 2 baonu 1 pułku strzelców). W dniu 1 stycznia 1918 mianowany na stopień podporucznika, a w dniu 11 stycznia 1919 awansowany do rangi porucznika. 15 lipca 1918 został ranny. Wyróżnił się podczas walk w Szampanii, za co odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[1]. Po powrocie do kraju przeniesiony do 41 pułku piechoty, walczył w wojnie 1920.

Po wojnie zdemobilizowany. pozostał w kraju (posiadał obywatelstwo USA), prowadził sklep w Korcu. Był wójtem gminy Korzec. Pozostawał w rezerwie. W 1932 awansowany na kapitana.

We wrześniu 1939 wzięty do niewoli przez sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 040/3 z 20 kwietnia 1940, poz. 92.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5656^[2]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[3]
Krzyż Niepodległości

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 90.
↑ Bobrowski 1929 ↓, s. 45.
↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 91.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Stanisław Bobrowski: Zarys historii wojennej 44-go Pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[CITEREFPolak_(red.)199190-1] Polak (red.) 1991 ↓, s. 90.

[CITEREFBobrowski192945-2] Bobrowski 1929 ↓, s. 45.

[CITEREFPolak_(red.)199191-3] Polak (red.) 1991 ↓, s. 91.

[1]

[2]

[3]