Stanisław Arkuszewski
pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1952 |
Siły zbrojne |
Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki |
5 pułk ułanów |
Stanowiska |
zastępca dowódcy ds. polityczno-wychowawczych |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
dyrektorem Państwowych Torów Wyścigów Konnych w Warszawie |
Odznaczenia | |
|
Stanisław Arkuszewski pseud. Artek, Kuba (ur. 15 grudnia 1899 w Jadwisinie, zm. 19 czerwca 1983 w Warszawie) – uczestnik I i II wojny światowej, pułkownik[1] ludowego Wojska Polskiego, zastępca dowódcy ds. polityczno-wychowawczych 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii, dyrektor Państwowych Torów Wyścigów Konnych w Warszawie i prezydent Międzynarodowego Kongresu ds. Hodowli i Prób Dzielności Koni.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W młodości praktykant tapicerski w Łodzi. 1914–1917 służył w armii carskiej. W 1917 podczas rewolucji październikowej miał uczestniczyć w walkach rewolucyjnych w Kijowie. Po powrocie do Polski 1919–1922 służył w 5 pułku ułanów w Górze Kalwarii, następnie pracował jako tapicer w Płońsku. W 1925 wstąpił do KPP. W 1934 był sekretarzem dzielnicowym KPP w Otwocku, 1936–1937 sekretarzem Komitetu Okręgowego Warszawa-Podmiejska, a 1937–1938 sekretarzem okręgowym KPP Ciechanów-Mława. Organizował wiece i zebrania komunistyczne. Był kilkakrotnie aresztowany i więziony. Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 wydostał się z warszawskiego więzienia przy ul. Daniłowiczowskiej i udał się do ZSRR, gdzie do 1941 był brygadzistą przy wyrębie lasów, a do 1943 majstrem tapicerskim. W 1942 wstąpił do WKP(b). Od maja 1943 w 1 DP im T. Kościuszki. Jako zastępca dowódcy ds. oświatowych I i III dywizjonu 1 pułku artylerii lekkiej brał udział w bitwie pod Lenino Na początku 1944 został zastępcą dowódcy ds. polityczno-wychowawczych 1 Brygady Kawalerii, która w maju 1945 została przeformowana w 1 Warszawską Dywizję Kawalerii. W 1952 przeniesiony do rezerwy, potem był dyrektorem Państwowych Torów Wyścigów Konnych w Warszawie i prezydentem Międzynarodowego Kongresu ds. Hodowli i Prób Dzielności Koni.
Był członkiem PPR, PZPR, ORMO i ZBoWiD. Autor wspomnień pt. W Łabie poiliśmy nasze konie. (ISBN 83-11-068100)
Pochowany na cmentarzu Północnym w Warszawie[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Julian Humeński, Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939-1945 Wydawnictwo Caritas Warszawa 1974, s.480.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 1, suplement, Warszawa 1985.
- Członkowie Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Oficerowie polityczni ludowego Wojska Polskiego
- Sekretarze Komitetów Okręgowych KPP
- Pochowani na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk na froncie wschodnim
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Polacy odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Uczestnicy bitwy pod Lenino (1943)
- Urodzeni w 1899
- Więźniowie Aresztu Centralnego przy ul. Daniłowiczowskiej w Warszawie
- Zmarli w 1983
- Działacze robotniczy związani z Łodzią