Stanisław Berger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Stanisław Berger
Kraj działania  Polska
Data i miejsce urodzenia 13 września 1923
Lublin
prof. dr hab. nauk rolniczych
Specjalność: fizjologia żywienia
Alma Mater Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Nauczyciel akademicki
Uczelnia Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Okres zatrudn. 1954-2004
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi[1]

Stanisław Berger (ur. 13 września 1923 w Lublinie) – polski biochemik i fizjolog żywienia, autor książek kucharskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Adama i Zofii z d. Stępień[2]. W latach 1944-1945 był żołnierzem 2 Armii Wojska Polskiego. Absolwent UMCS w Lublinie (1949). Stypendysta Fundacji Rockefellera (1958)[2].

Od 1950 pracownik Działu Higieny Żywienia Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie. W 1954 związał się ze Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, w której pracował przez kolejne 50 lat. Był jednym z organizatorów Katedry Fizjologii Żywienia Zwierząt UMCS oraz Katedry Technologii i Higieny Żywienia Człowieka SGGW. Był także organizatorem i pierwszym dziekanem Wydziału Żywienia Człowieka i Wiejskiego Gospodarstwa Domowego SGGW. W 1966 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1976 profesora zwyczajnego nauk rolniczych. W latach 1967–1970 współpracował z ONZ i FAO w zakresie szkolenia kadr zajmujących się wyżywieniem w krajach rozwijających się. Od 1970 roku należał do PZPR[1]. W latach 1987–1991 pełnił funkcję prezesa Europejskiej Federacji Żywieniowców. Obecnie jest honorowym przewodniczącym Komitetu Nauk o Żywieniu Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiego Towarzystwa Nauk Żywieniowych.

Wraz z kierowanym przez siebie zespołem był autorem książki Kuchnia polska (Polskie Wydawnictwa Gospodarcze, Warszawa 1955), publikacji wielokrotnie wznawianej w latach 1956–1995[3].

Odznaczenia i tytuły[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[4], Medalem im. B. Rumińskiego i Złotą Odznaką Honorową NOT. Uhonorowany także doktoratem honoris causa SGGW.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 53–54. ISBN 83-223-2073-6.
  2. ↑ a b Profesor Stanisław Berger. sggw.pl. [dostęp 2017-01-09].
  3. ↑ Berger, Stanisław. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2013-10-07].
  4. ↑ POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 5 listopada 1999 r. o nadaniu orderów. - Metryka - Baza aktów prawnych - INFOR.pl - portal księgowych, www.infor.pl [dostęp 2017-11-26] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Berger&oldid=51898483”