Przejdź do zawartości

Stanisław Biernat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Biernat
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1949
Tarnów

Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
Okres

od 3 grudnia 2010
do 26 czerwca 2017

Poprzednik

Marek Mazurkiewicz

Następca

Mariusz Muszyński

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Biernat (ur. 2 sierpnia 1949 w Tarnowie) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych, sędzia, a w latach 2010–2017 także wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1971 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie uzyskał stopień naukowy doktora oraz stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych. W 1995 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych.

Od 1971 związany zawodowo z Uniwersytetem Jagiellońskim, w latach 1995–2018 kierował współtworzoną przez siebie Katedrą Prawa Europejskiego. Od 2000 zajmuje stanowisko profesora zwyczajnego na UJ. Specjalizuje się w zakresie prawa europejskiego, administracyjnego i publicznego prawa gospodarczego. Opublikował sto kilkadziesiąt prac naukowych, w tym kilka pozycji książkowych. Pod jego kierunkiem w 1997 stopień naukowy doktora uzyskał Sławomir Dudzik[1].

W latach 2004–2011 zasiadał w Komitecie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, od 2007 jako jego wiceprzewodniczący. Został wybrany na członka tego gremium na kadencję 2020–2023[2].

W latach 1991–2004 prowadził zajęcia w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Dwukrotnie (w okresach 1989–1992 i 1998–2001) był członkiem Rady Legislacyjnej. W 2001 został sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego, pełnił też funkcję naczelnika Wydziału Prawa Europejskiego w Biurze Orzecznictwa NSA.

Członek krajowych i zagranicznych stowarzyszeń naukowych. W 2022 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności[3].

W trakcie V kadencji Sejmu dwukrotnie był zgłaszany przez posłów Platformy Obywatelskiej na urząd sędziego Trybunału Konstytucyjnego, jednak jego kandydatura przepadała w głosowaniach. Ponownie wysunięto ją w Sejmie VI kadencji. W głosowaniu 13 czerwca 2008 Stanisław Biernat został wybrany do TK w miejsce kończącego swoją kadencję Jerzego Stępnia. Urząd sędziego TK objął 26 czerwca 2008 po złożeniu ślubowania. 3 grudnia 2010 powołany na wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego. Jego dziewięcioletnia kadencja upłynęła 26 czerwca 2017[4].

W 2002, za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2015 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Friedricha Schillera w Jenie[6]. W 2022 został członkiem Academia Europaea[7].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Działania wspólne w administracji państwowej, 1979
  • Problemy prawne sprawiedliwego rozdziału dóbr przez państwo, 1985
  • Rozdział dóbr przez państwo. Uwarunkowania społeczne i konstrukcje prawne, 1989
  • Prawo papierów wartościowych (współautor), 1992
  • Prywatyzacja zadań publicznych. Problematyka prawna, 1994
  • Ustawa o działalności gospodarczej. Komentarz (współautor), 1997
  • Wolność gospodarcza w Europie (współautor), 2000
  • Studia z prawa Unii Europejskiej (redaktor, współautor), 2000
  • Prawo Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe (współautor), 2002, 2003, 2006
  • Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej. Traktat akcesyjny i jego skutki (redaktor), 2003
  • Offene Staatlichkeit: Polen, 2007
  • Consequences of the Incompatibility with EC Law for Final Administrative Decisions and Final Judgments of Administrative Courts in the Member States (współautor), 2008
  • Przepływ osób i świadczenie usług w Unii Europejskiej (współredaktor), 2009
  • Doświadczenia prawne pierwszych lat członkostwa Polski w Unii Europejskiej (redaktor, współautor), 2011
  • Członkostwo Polski w Unii Europejskiej w świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, 2011
  • Znaczenie prawa międzynarodowego i unijnego dla prawa administracyjnego i administracji publicznej w świetle Konstytucji RP, 2012
  • Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w pierwszych dekadach XXI wieku wobec wyzwań politycznych, gospodarczych, technologicznych i społecznych (redaktor), 2013
  • Verantwortung, Haftung und Kontrolle des Verfassungsstaates und der Europäischen Union im Wandel der Zeit (Responsibility, Accontability and Control of the Constitutional State and the European Union in Changing Times – Responsabilités et Contrôle l’ Ētat constitutuionnel et de l’Union européenne au fil du temps) (współredaktor), 2014
  • Wpływ prawa Unii Europejskiej na źródła prawa administracyjnego i procedurę prawodawczą, 2014
  • Wybrane orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego związane z prawem Unii Europejskiej (2003–2014) (wstęp i wybór orzeczeń), 2014
  • Selected rulings of the Polish Constitutional Tribunal concerning the law of the European Union (2003–2014) (wstęp i wybór orzeczeń), 2014
  • Verwaltungsrecht in Europa: Grundzüge – Polen (współautor), 2014
  • The Role of the Polish Constitution (Pre-2016): Development of a Liberal Democracy in the European and International Context (współautor), 2019
  • Kamienie milowe orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości (redaktor, wstęp), 2019,
  • How Far Is It from Warsaw to Luxembourg and Karlsruhe: The Impact of the PSPP Judgment on Poland, 2020,
  • System prawa Unii Europejskiej, tom 1, Podstawy i źródła prawa (redaktor, współautor), 2020
  • Konstytucyjne granice zmian ustroju sądownictwa i statusu prawnego sędziów. (Nad?)użycie art. 180 ust. 5 Konstytucji RP (redaktor, współautor), 2021
  • The Assessment of Judicial Independence Following the CJEU Ruling in C-216/18 LM (współautor), 2021
  • Division of Competences in the Field of Foreign Relations in the Polish Constitutional System, 2021

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Prof. dr hab. Sławomir Jan Dudzik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-03-17].
  2. Komitet Nauk Prawnych PAN. pan.pl, styczeń 2020. [dostęp 2020-02-23].
  3. Nowo wybrani członkowie PAU. pau.krakow.pl, 11 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-30].
  4. Małgorzata Kryszkiewicz. Koniec trybunału, jaki znaliśmy. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. 1, 26 czerwca 2017. 
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 lipca 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722).
  6. Prof. dr hab. Stanisław Biernat otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Friedricha Schillera w Jenie. uj.edu.pl, 25 maja 2015. [dostęp 2020-02-23].
  7. Stanisław Biernat. ae-info.org. [dostęp 2022-10-15]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]