Stanisław Broszkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Broszkiewicz
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1926
Warszawa

Data i miejsce śmierci

4 marca 1984
Katowice

Zawód, zajęcie

pisarz

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1943–1989) Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Broszkiewicz (ur. 8 maja 1926 w Warszawie, zm. 4 marca 1984 w Katowicach) – polski pisarz, prozaik, dziennikarz i publicysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Rzymskim, ukończył kurs dla dziennikarzy. Brał udział w powstaniu warszawskim. W 1948 r. debiutował jako publicysta. W latach 1948–1957 był dziennikarzem prasy śląskiej. Od 1963 roku należał do PZPR. Został odznaczony Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi[1].

Pochowany jest na cmentarzu komunalnym w Będzinie-Małobądzu.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Johanka (opowiadania), 1957
  • Przypowieść filozoficzna (opowiadania), 1958
  • Abwehra straciła trop (powieść), Katowice, Wydawnictwo "Śląsk", 1960
  • Kryptonim "Gefreiter" i inne opowiadania (opowiadania), 1961
  • Taniec kogutów (opowiadania), Katowice, Wydawnictwo "Śląsk", 1961
  • Końca świata nie będzie (opowiadania), 1963
  • Najjaśniej świeci Jupiter (powieść), Katowice, Wydawnictwo "Śląsk", 1967
  • Etiuda z Beatą (opowiadania), 1970
  • Sprawa Delty (powieść)
  • Takie buty (opowiadania), Katowice, Wydawnictwo "Śląsk", 1973
  • Strach blady i romanse (opowiadania)
  • Tango dla starszej siostry (powieść)
  • Koncert dla żony (powieść)
  • Z Kobusem do gwiazd (powieść), Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1981
  • Ballada z Rocca Lanciano. Opowiadania włoskie (opowiadania), Katowice, Wydawnictwo "Śląsk", 1982

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 92. ISBN 83-223-2073-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]