Stanisław Bukraba (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Stanisław Bukraba
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia 24 lutego 1896
Wielamowicze (Wilanowicze) lub Ustanowice
Data i miejsce śmierci 25 listopada 1961
Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich
1 Pułk Ułanów Krechowieckich,
I Korpus Polski w Rosji
7 Pułk Ułanów
5 Pułk Ułanów Zasławskich
3 Pułk Szwoleżerów
2 Pułk Strzelców Konnych
24 Pułk Ułanów
8 Pułk Ułanów
Główne wojny i bitwy I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii

Stanisław Gasztołd Bukraba (ur. 24 lutego 1896, zm. 25 listopada 1961 w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Wielamowiczach (Wilanowicze) lub Ustanowicach, w powiecie brzeskim ówczesnej guberni grodzieńskiej, w rodzinie Jana i Stanisławy. Absolwent szkoły średniej w Lublinie[1].

W trakcie I wojny światowej w 1915 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 szwadronie 1 pułku ułanów. Został ranny w bitwie pod Tojanówką 7 lipca 1916 i został wzięty przez Rosjan do niewoli. Po odzyskaniu wolności wstąpił w szeregi 1 pułku ułanów Krechowieckich. W ramach I Korpusu Polskiego w Rosji służył w Bobrujsku[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w 7 pułku ułanów. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku ułanów Zasławskich[2].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 211. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[3]. W 1923, 1924 był przydzielony do 3 pułku szwoleżerów w Suwałkach[4][5]. 1 grudnia 1924 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 72. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. 24 lipca 1928 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu do 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie[7][8]. 31 marca 1930 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy Szwadronu Zapasowego 2 psk[9][10]. 23 marca 1932 został przeniesiony do 24 pułku ułanów w Kraśniku[11][12]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13]. 28 czerwca 1933 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Szwadronu Zapasowego 24 p.uł.[14].

Następnie pełnił funkcje komendanta rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego[15] i zastępcy dowódcy 8 pułku ułanów w Krakowie. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po zakończeniu wojny obronnej ukrywał się w rodzinnym dworku w Wilamowiczach[16].

Zmarł 25 listopada 1961 w Warszawie[1]. Został pochowany na cmentarzu w Pęcicach[17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Wykaz Legionistów ↓.
  2. ↑ Jerzy Garbaczewski. 5 Pułk Ułanów Zasławskich: szkic historyczny w 1921 r.: uzupełnienie. „Rocznik Mińsko Mazowiecki”, s. 53, Zeszyt 4 / 1997-1998. 
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 169.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 599, 684.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 538, 541, 605.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 742.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 222.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 332, 349.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 101.
  10. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 42, 81.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 235.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 149, 651.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 46.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 127.
  15. ↑ "Krakusi" 24 Pułku Ułanów. regionalista.pl. [dostęp 2015-11-10].
  16. ↑ Maria Kolesiewicz: Historia. Przez krew i cierpienie do wolnej Polski. dziennikwschodni.pl, 2015-06-30. [dostęp 2015-11-10].
  17. ↑ Lista oficerów WP 1918-1921. dws.org.pl. [dostęp 2015-11-10].
  18. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Bukraba_(oficer)&oldid=56337334”