Stanisław Bukraba (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Stanisław Bukraba
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1896
Wielamowicze

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1961
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

8 Pułk Ułanów

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii

Stanisław Gasztołd Bukraba (ur. 24 lutego 1896 w Wielamowiczach, zm. 25 listopada 1961 w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Wielamowiczach, w ówczesnym powiecie brzeskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Jana i Stanisławy[1][2]. Absolwent szkoły średniej w Lublinie[3].

W trakcie I wojny światowej w 1915 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 szwadronie 1 pułku ułanów. Został ranny w bitwie pod Tojanówką 7 lipca 1916 i został wzięty przez Rosjan do niewoli. Po odzyskaniu wolności wstąpił w szeregi 1 pułku ułanów Krechowieckich. W ramach I Korpusu Polskiego w Rosji służył w Bobrujsku[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w 7 pułku ułanów. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku ułanów Zasławskich[4].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 211. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[5]. W 1923, 1924 był przydzielony do 3 pułku szwoleżerów w Suwałkach[6][7]. 1 grudnia 1924 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 72. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. 24 lipca 1928 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu do 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie[9][10]. 31 marca 1930 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy Szwadronu Zapasowego 2 psk[11][12]. 23 marca 1932 został przeniesiony do 24 pułku ułanów w Kraśniku[13][14]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[15][16]. 28 czerwca 1933 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Szwadronu Zapasowego 24 puł[17].

Następnie pełnił funkcje komendanta rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego[18], a później I zastępcy dowódcy 8 pułku ułanów w Krakowie[19]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po zakończeniu wojny obronnej ukrywał się w rodzinnym dworku w Wilamowiczach[20].

Zmarł 25 listopada 1961 w Warszawie[3]. Został pochowany na cmentarzu w Pęcicach[21].

Ordery dznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-03]..
  2. ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że urodził się w majątku Wilamowicze k. Wielkie Litewskie.
  3. ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
  4. ↑ Jerzy Garbaczewski. 5 Pułk Ułanów Zasławskich: szkic historyczny w 1921 r.: uzupełnienie. „Rocznik Mińsko Mazowiecki”, s. 53, Zeszyt 4 / 1997–1998. 
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 169.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 599, 684.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 538, 541, 605.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 742.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 222.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 332, 349.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 101.
  12. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 42, 81.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 235.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 149, 651.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 46.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 127.
  18. ↑ „Krakusi” 24 Pułku Ułanów. regionalista.pl. [dostęp 2015-11-10].
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 694.
  20. ↑ Maria Kolesiewicz: Historia. Przez krew i cierpienie do wolnej Polski. dziennikwschodni.pl, 2015-06-30. [dostęp 2015-11-10].
  21. ↑ Lista oficerów WP 1918-1921. dws.org.pl. [dostęp 2015-11-10].
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 32.
  23. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 407.
  24. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
  25. ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131.
  26. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Bukraba_(oficer)&oldid=67745068”