Stanisław Bukraba (oficer)
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 24 lutego 1896 Wielamowicze (Wilanowicze) lub Ustanowice | |
Data i miejsce śmierci | 25 listopada 1961 Warszawa | |
Przebieg służby | ||
Siły zbrojne | ![]() ![]() | |
Jednostki | 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich 1 Pułk Ułanów Krechowieckich, I Korpus Polski w Rosji 7 Pułk Ułanów 5 Pułk Ułanów Zasławskich 3 Pułk Szwoleżerów 2 Pułk Strzelców Konnych 24 Pułk Ułanów 8 Pułk Ułanów | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa) | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() |
Stanisław Gasztołd Bukraba (ur. 24 lutego 1896, zm. 25 listopada 1961 w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Wielamowiczach (Wilanowicze) lub Ustanowicach, w powiecie brzeskim ówczesnej guberni grodzieńskiej, w rodzinie Jana i Stanisławy. Absolwent szkoły średniej w Lublinie[1].
W trakcie I wojny światowej w 1915 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 szwadronie 1 pułku ułanów. Został ranny w bitwie pod Tojanówką 7 lipca 1916 i został wzięty przez Rosjan do niewoli. Po odzyskaniu wolności wstąpił w szeregi 1 pułku ułanów Krechowieckich. W ramach I Korpusu Polskiego w Rosji służył w Bobrujsku[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w 7 pułku ułanów. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku ułanów Zasławskich[2].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 211. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[3]. W 1923, 1924 był przydzielony do 3 pułku szwoleżerów w Suwałkach[4][5]. 1 grudnia 1924 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 72. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. 24 lipca 1928 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu do 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie[7][8]. 31 marca 1930 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy Szwadronu Zapasowego 2 psk[9][10]. 23 marca 1932 został przeniesiony do 24 pułku ułanów w Kraśniku[11][12]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13]. 28 czerwca 1933 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Szwadronu Zapasowego 24 p.uł.[14].
Następnie pełnił funkcje komendanta rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego[15] i zastępcy dowódcy 8 pułku ułanów w Krakowie. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po zakończeniu wojny obronnej ukrywał się w rodzinnym dworku w Wilamowiczach[16].
Zmarł 25 listopada 1961 w Warszawie[1]. Został pochowany na cmentarzu w Pęcicach[17].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości
- Złoty Krzyż Zasługi (1936)[18]
- Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Jerzy Garbaczewski. 5 Pułk Ułanów Zasławskich: szkic historyczny w 1921 r.: uzupełnienie. „Rocznik Mińsko Mazowiecki”, s. 53, Zeszyt 4 / 1997-1998.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 169.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 599, 684.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 538, 541, 605.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 742.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 222.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 332, 349.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 101.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 42, 81.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 235.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 149, 651.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 127.
- ↑ "Krakusi" 24 Pułku Ułanów. regionalista.pl. [dostęp 2015-11-10].
- ↑ Maria Kolesiewicz: Historia. Przez krew i cierpienie do wolnej Polski. dziennikwschodni.pl, 2015-06-30. [dostęp 2015-11-10].
- ↑ Lista oficerów WP 1918-1921. dws.org.pl. [dostęp 2015-11-10].
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Ludzie związani z Krakowem
- Ludzie związani z Kraśnikiem
- Ludzie związani z Lublinem
- Ludzie związani z Suwałkami
- Ludzie związani z Hrubieszowem
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie Przysposobienia Wojskowego
- Polacy odznaczeni Orderem Gwiazdy Rumunii
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1961
- Ułani Legionów Polskich