Stanisław Cieślik (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Cieślik
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1932
Imielno

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1997
Legnica

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 30 lipca 1981

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Cieślik (ur. 15 sierpnia 1932 w Imielnie, zm. 27 lutego 1997 w Legnicy) – polski działacz partyjny i państwowy, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji (1976–1981).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Leona i Julianny. W 1947 ukończył Centralny Kurs Polityczny w Otwocku. Był członkiem Organizacji Młodzieżowej Towarzystw Uniwersytetów Robotniczych w latach 1946–1948, członkiem i sekretarzem Zarządu Szkolnego w Jędrzejowie, następnie w latach 1948–1951 działał w Związku Młodzieży Polskiej, był też przewodniczącym Zarządu Szkolnego i członkiem Zarządu Powiatowego w ZMP w Jędrzejowie. W 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1951 wyjechał na studia wyższe do Związku Radzieckiego, które ukończył w 1956, uzyskując dyplom w Moskiewskim Instytucie Metali Kolorowych i Złota im. M.J. Kalinina mgr inż. metalurga ze specjalnością metalurgii miedzi.

Po powrocie do Polski rozpoczął pracę zawodową w Zakładach Cynkowych „Szopienice” w Szopienicach jako mistrz zmianowy w latach 1956–1958. W 1960 został przeniesiony do pracy w Komitecie Miejskim PZPR w Będzinie na stanowisko I sekretarza KM od 1 marca do 2 września 1964, w 1964 został II sekretarzem Komitetu Powiatowego, w tymże roku został wybrany na przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej w Będzinie, gdzie pracował do marca 1968. 1 kwietnia 1968 został I sekretarzem Komitetu Miejskiego i Powiatowego w Gliwicach. W okresie 17 listopada 1971 do 31 maja 1975 był sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach. W 1972 ukończył kurs w Wyższej Szkole Partyjnej w Moskwie. Od 1 czerwca 1975 do 31 października 1980 pełnił funkcję I sekretarza KW PZPR w Legnicy i zarazem przewodniczącym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej[1]. Był delegatem na V, VI, VII Zjazd PZPR i na I Krajową Konferencję Partyjną. Na VII Zjeździe został wybrany na członka Komitetu Centralnego PZPR.

W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VII kadencji w okręgu Legnica, a w 1980 w tym samym okręgu otrzymał mandat posła VIII. W VII kadencji zasiadał w Komisji Handlu Zagranicznego, w VIII kadencji w Komisji Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. 30 lipca 1981 zrzekł się mandatu.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Legnicy wraz z żoną Heleną (1934–2002)[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Central Intelligence Agency: Directory of Officials of the Polish People's Republic. Uniwersytet Michigan, 1978, s. 84.
  2. Informacje w serwisie Grobonet.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]