Stanisław Dawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Dawski
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1905
Dorohusk

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 1990
Warszawa

profesor nauk i sztuk plastycznych
Specjalność: malarstwo i grafika
Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Profesura

1946

Uczelnia

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu

Rektor PWSSP 1952-1965
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal 10-lecia Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy II klasy Medal 40-lecia Polski Ludowej
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Grób Stanisława i Marii Dawskich na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Stanisław Dawski (ur. 19 maja 1905 w Dorohusku, zm. 9 grudnia 1990 w Warszawie) – artysta plastyk, współorganizator i profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, rektor tej uczelni w latach 19521965.

Studiował przez rok malarstwo i grafikę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Po wojnie, w 1946 uczestniczył w utworzeniu wrocławskiej PWSSP, gdzie zaczął pracę jako wykładowca w stopniu profesora. Będąc rektorem kładł nacisk na kształcenie zarówno w sztukach „czystych”, jak i sztukach użytkowych, dbając o rozwój pracowni szkła, ceramiki i architektury wnętrz. Za jego kadencji powstał Wydział Ceramiki i Szkła, gdzie Stanisław Dawski prowadził Katedrę Szkła Artystycznego. Pomógł także w utworzeniu pracowni fotografii[1]. Opiekował się Józefem Gielniakiem. Jego uczniami byli Witold Turkiewicz, Kazimierz Głaz, Ludwik Kiczura, Zbigniew Horbowy, Kazimierz Pomagalski, Zbigniew Roman Kawecki, Józef Podlasek. Profesor nadzwyczajny od 1956 roku.

Przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu we Wrocławiu, członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1958 roku[2].

Należał do Association Internationale des Arts Plastiques (od 1952), Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON w Szwajcarii (od 1979), Accademia Italiana delle Arti e del Lavoro (od 1980). Otrzymał medal honorowy IV Międzynarodowego Biennale Ekslibrisu Współczesnego w Malborku (1969), uczestniczył w II i III Biennale Grafiki w Krakowie (1962 i 1964).[3]. Jego prace znajdują się w zbiorach wielu muzeów krajowych i zagranicznych.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu w serwisie Culture.pl [dostęp: 05.03.2009]
  2. Trybuna Robotnicza, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958 roku, s. 2.
  3. Królikarnia: Interpretacje, tradycje warszawskiej grafiki warsztatowej. [dostęp: 05.03.2009]
  4. Uznanie dla twórców kultury/w/Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 210
  • Irena Pijaczewska, Wspomnienie o Profesorze, "Format" nr 2/3, 1991, s.62.
  • Artyści plastycy okręgu warszawskiego 1945–1970. Słownik biograficzny (przewodniczący rady programowej Andrzej Janota), Warszawa 1972, s. 105
  • Lila Dmochowska, "Stanisław Dawski- abstrakcja w skali 1:1, "Format" nr 61, 2011, s.92-95, s.111.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]