Stanisław Górka (aktor)

Stanisław Górka

Imię i nazwisko	Stanisław Kazimierz Górka
Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1954 Garwolin
Zawód	aktor teatralny i filmowy, pedagog
Lata aktywności	od 1969
Zespół artystyczny
Teatr Współczesny w Warszawie (1977–2005)
Odznaczenia
Strona internetowa

Stanisław Kazimierz Górka (ur. 18 kwietnia 1954 w Garwolinie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, pedagog.

Życiorys

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Debiutował na scenie PWST w podwójnej roli Antygona i Autolikusa w Opowieści zimowej Williama Szekspira.

Od 1979 nauczyciel akademicki w PWST w Warszawie, W 1987 uzyskał stopień doktorski, a w 2002 habilitację. W 2015 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł profesora sztuk teatralnych.

Od 1977 aktor Teatru Współczesnego w Warszawie, a od 1993 lider Towarzystwa Teatralnego Pod Górkę. Ponadto występował w Teatrze Dramatycznym, Teatrze Nowym i Centrum Łowicka w Warszawie, Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie i Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Największą popularność telewizyjną przyniosła mu rola Zbigniewa w serialu Plebania.

Odznaczenia

W 2011 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 2012 otrzymał Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Filmografia

• 1977: Układ krążenia jako piłkarz Górka (odc. 1)
• 1977: Rekord świata jako kolega Michała
• 1977: Tajny detektyw jako Teofil, syn Winiarskiego
• 1978: Zaległy urlop jako Tomek, syn Kazimierza
• 1978: Ładny Gips jako Ben Blackwood
• 1979: Ojciec królowej jako służący przynoszący królowi mleko
• 1979: Dyrygent jako kontrabasista z orkiestry
• 1980: Ukryty w słońcu jako asystent
• 1981: Wielka majówka jako milicjant "po szkole"
• 1981: Przyjaciele (obsada aktorska/odc. 4 i 5)
• 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy jako Guterer, sekretarz nadprezydenta Wilamowitz-Möllendorffa (odc. 10)
• 1982: Popielec jako Nakopalec
• 1986: Weryfikacja jako ekolog mieszkający z Olgierdem
• 1987: Sami dla siebie jako pracownik domu dziecka
• 1988: Biesy jako spiskowiec
• 1989: Kawalerki jako Bobek, kochanek Krysi
• 1990: Jan Kiliński (obsada aktorska)
• 1991: Panny i wdowy (serial) jako SB-ek na ślubie Zuzanny (odc. 5)
• 1991: Panny i wdowy jako SB-ek na ślubie Zuzanny
• 1994: Zawrócony jako dzielnicowy Albin
• 1995: Pułkownik Kwiatkowski jako sierżant Tomaszek
• 1997: Sława i chwała jako porucznik Kieliszek (odc. 3)
• 2000-2011: Plebania jako Zbigniew Sroka, mąż Haliny
• 2000: Miodowe lata jako Małkowski (odc. 48)
• 2001: Przeprowadzki jako spiker w radio; tylko głos (odc. 7)
• 2005: Auschwitz. Naziści i „ostateczne rozwiązanie” jako Karl Bischoff, kierownik budowy KL Auschwitz-Birkenau (odc. 2 i 3)
• 2006: Magda M. jako Dariusz Lesicki (odc. 20 i 21)
• 2014: Czas honoru. Powstanie jako cywil za drzwiami (odc. 11)
• 2018–2019, od 2022: Barwy szczęścia jako dyrektor banku Witold Budrewicz
• 2020: Osiecka jako Kazimierz Hłasko, ojciec Marka (odc. 5)

Lektor

• 2007: Kazimierz Pułaski. Bohater dwóch narodów

Opracowanie plastyczne

• 1969: Balast (Film animowany)

Role teatralne

PWST w Warszawie

• 1977: Zimowa opowieść (reż: Mrozowska Zofia)
• 1993: Kupiec wenecki (reż: Argent Edward)

Teatr Dramatyczny w Warszawie

• 1977: Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale (reż: René Ludwik)
• 1993: Kolęda na cztery głosy (reż: Leon Schiller)

Teatr Współczesny w Warszawie

• 1977: Największa świętość (reż: Englert Maciej)
• 1978: Przebudzenie wiosny (reż: Zaleski Krzysztof)
• 1978: Dziady kowieńskie (reż: Kreczmar Jerzy)
• 1979: Krawiec (reż: Axer Erwin)
• 1980: Tryptyk (reż: Axer Erwin)
• 1980: Kobieta (reż: Englert Maciej)
• 1981: Smok (reż: Zaleski Krzysztof)
• 1982: Pastorałka (reż: Englert Maciej)
• 1982: Mahagonny (reż: Zaleski Krzysztof)
• 1983: Sen nocy letniej (reż: Englert Maciej)
• 1983: Człowiek-Słoń (reż: Kochańczyk Marcel)
• 1984: Walka karnawału z postem (reż: Wiśniewski Janusz)
• 1984: Niech no tylko zakwitną jabłonie (reż: Zaleski Krzysztof)
• 1985: Trzy siostry (reż: Englert Maciej)
• 1986: Lorenzaccio (reż: Zaleski Krzysztof)
• 1987: Mistrz i Małgorzata (reż: Englert Maciej)
• 1988: Dyliżans (reż: Englert Maciej)
• 1991: Wieczór Trzech Króli (reż: Englert Maciej)
• 1992: Sami porządni ludzie (reż: Kutz Kazimierz
• 1992: Wdowy (reż: Axer Erwin)
• 1993: Wizyta starszej pani
• 1994: Miłość na Krymie (reż: Axer Erwin)
• 1995: Zimowa opowieść (reż: Englert Maciej)
• 1995: Martwe dusze (reż: Englert Maciej)
• 1998: Nasze miasto (reż: Englert Maciej)
• 1999: Mieszczanin szlachcicem (reż: Englert Maciej)
• 2000: Barbarzyńcy. Sceny z miasta powiatowego (reż: Glińska Agnieszka)
• 2002: Wniebowstąpienie (reż: Englert Maciej)
• 2004: Męczeństwo Piotra Ohey'a (reż: Englert Maciej)

Teatr Nowy w Warszawie

• 1982: Opera za trzy grosze (reż: Nyczak Janusz)

Towarzystwo Teatralne Pod Górkę w Warszawie

• 1994: Ten drogi Lwów
• 1999: Hemar mniej znany (reż: Wiśniewski Tadeusz)
• 2007: No, i jak tu nie jechać ... (reż: Matyszkiewicz Grażyna)

Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy

• 2004: Czego nie widać (reż: Orzechowski Adam)

Bałtycki Teatr Dramatyczny im.Juliusza Słowackiego w Koszalinie

• 2008: Damy i huzary (reż: Ziniewicz Piotr)
• 2010: Colas Breugnon (reż: Wiśniewski Tadeusz)

Centrum Łowicka w Warszawie

• 2009: Warszawa moich wspomnień (reż: Dobrzyńska Barbara)

Bibliografia

• Andrzej Tadeusz Kijowski Opis obyczajów w 15-leciu międzysojuszniczym 1989–2004, Wydawnictwo AnTraKt, 2010

Teatr to miejsce spotkania (3 część)

Paradoks o Ogródkach, 1 tom, ISBN 978-83-923292-8-2

Thea to znaczy widzenie, 2 tom, ISBN 978-83-923292-9-9

• Stanisław Górka. teatrpodgorke.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-03)].. Towarzystwo Teatralne „Pod Górkę” [dostęp 3 stycznia 2012]
• Stanisław Górka: Znowu jestem sobą. dziennikwschodni.pl [dostęp 3 stycznia 2012]

Linki zewnętrzne

• Stanisław Górka w bazie filmpolski.pl
• Stanisław Górka w bazie Filmweb
• Stanisław Górka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-09] .
• Stanisław Górka na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Stanisław Górka w bazie IMDb (ang.)