Stanisław Gamrat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Gamrat
Herb
Herb Sulima,
przeniesiony przez Stanisław Gamrata w imieniu polskich Sulimczyków na bojarów-szlachtę Wielkiego Księstwa Litewskiego w formie adopcji herbowej (unia w Horodle)
Rodzina

Gamratowie

Data urodzenia

ok. 1380

Data śmierci

1455

Ojciec

Stanisław

Stanisław Gamrat (ok. 1380-1455) – kasztelan połaniecki (1414–1433), starosta sądecki (1416), prawdopodobnie także żarnowiecki (1429).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława herbu Sulima, brat (?) Jana, starosty bieckiego. Pochodził z rodziny Gamratów (przezwisko Gamrath znane w początkach XIV wieku), spokrewnionej z Sulimami, z których pochodził Zawisza Czarny. Ród Gamratów posiadał dobra w ziemi proszowskiej, pińczowskiej, stopnickiej, a także koło Sandomierza i Staszowa. Później nabyli, przeważnie drogą nadań królewskich, prawa do szeregu wsi w okolicach Jasła i Biecza (m.in. Samoklęski).

Stanisław Gamrat, piszący się z Klimontowa, a czasem z Trzcinicy i Tarchowa (nieistniejąca dzisiaj wieś w powiecie jasielskim) należał do obozu politycznego skupionego się wokół królowej Jadwigi - zawierając małżeństwo z dwórką królowej, otrzymał 150 grzywien posagu zapisanych na Trzcinicy. Jako kasztelan połaniecki brał udział w zjeździe w Horodle w 1413, gdzie podpisał akt unii[1], a następnie w zjazdach potwierdzających unię grodzieńską w Krakowie w 1433 i w Korczynie w 1434.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Statuta, Prawa Y Constitucie Koronne Łacinskie Y Polskie z Statutow Łaskiego Y Herborta Y Z Constituciy Koronnych Zebrane, Kraków 1600, s. 749.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]