Stanisław Kłosowski (biolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kłosowski
ilustracja
Data urodzenia

13 września 1952

Profesor nauk biologicznych
Specjalność: ekologia roślin
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1982
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1992
Uniwersytet Warszawski

Profesura

14 grudnia 1999

Stanisław Kłosowski (ur. 13 września 1952[1]) – polski biolog, specjalista w zakresie ekologii roślin i hydrobotaniki, profesor nauk biologicznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1977 ukończył studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Doktoryzował się w 1983[1], a stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1992 w oparciu o pracę pt. Roślinność litoralu wód stojących – ekologia, dynamika i wartość bioindukcyjna. Tytuł naukowy profesora nauk biologicznych otrzymał 14 grudnia 1999[2].

Zawodowo związany z Uniwersytetem Warszawskim, na którym w 2007 objął stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 2005–2008 i 2009–2014 był dyrektorem Instytutu Botaniki, zaś w latach 1999–2005 pełnił funkcję przewodniczącego rady naukowej tej jednostki. Na UW kierował Zakładem Botaniki Środowiskowej (1997–2007) oraz Zakładem Ekologii Roślin i Ochrony Środowiska (2008–2014). Ponadto w latach 1993–2002 był sekretarzem rady Wydziału Biologii. Na UW pracował do 2014. W 2012 objął stanowisko profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach (związany z Katedrą Ochrony i Kształtowania Środowiska na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym)[1].

Specjalizuje się w ekologii roślin i hydrobotanice[1][2]. Opublikował ok. 120 prac, w tym książkę pt. Rośliny wodne i bagienne (2001, wydanie zaktualizowane 2015, wraz z Grzegorzem Kłosowskim). Członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego[1].

Jest bratem Tomasza i Grzegorza, fotografów przyrody i propagatorów polskiej natury.

W 2022 wraz z braćmi obchodził 50-lecie wspólnej twórczej pracy. Z tej okazji Biebrzański Park Narodowy w ramach 76. Wszechnicy Biebrzańskiej, 26 i 27 marca 2022 zorganizował poświęcony im benefis 50-lecie pracy braci Kłosowskich[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Carska Droga, współpraca z braćmi Tomaszem i Grzegorzem, Chyra.pl, Białowieża 2022 ISBN 978-83-9388-93-7-2
  • Rośliny Polski, tekst: Barbara Sudnik-Wójcikowska, Anna Orczewska, zdjęcia m.in. Grzegorz i Stanisław Kłosowscy, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 2018
  • Rośliny wodne i bagienne, z serii Flora Polski, ze zdjęciami Grzegorza Kłosowskiego, Multico, Warszawa 2001, (II) 2006, (III) 2007, (IV) 2015, (V) 2022 ISBN 978-83-7763-609-1
  • Ptaki biebrzańskich bagien, współpraca z braćmi Tomaszem i Grzegorzem, Krajowa Spółdzielnia Artystyczno-Techniczna KSAT, Warszawa 1991, ISBN 83-00-03405-6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Krzysztof Pikoń, Agnieszka Sokołowska: Złota księga nauk przyrodniczych 2017. Wyd. 2. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2017, s. 206. ISBN 978-83-942601-7-0.
  2. a b Stanisław Kłosowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-04-23].[martwy link]
  3. 50-lecie pracy braci Kłosowskich. biebrza.org.pl. [dostęp 2022-03-26].
  4. Medal im. Prof. Bolesława Hryniewieckiego. pbsociety.org.pl. [dostęp 2018-04-23].