Stanisław Karol Grochmal

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Grochmal
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1928
Odrzykoń

Data i miejsce śmierci

15 lipca 2009
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Narodowość

polska

Pracodawca

Autosan

Małżeństwo

Danuta

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” Odznaka Zasłużony dla SFA

Stanisław Karol Grochmal (ur. 20 listopada 1928 w Odrzykoniu, zm. 15 lipca 2009 w Sanoku) – polski inżynier związany z Sanocką Fabryką Autobusów „Autosan”, oficer aparatu bezpieczeństwa, działacz sportowy i społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grobowiec rodziny Pernalów i Grochmalów w Sanoku

Urodził się 20 listopada 1928 w Odrzykoniu jako syn Jana i Heleny. Został funkcjonariuszem Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, od 10 listopada 1951 był wartownikiem w areszcie Powiatowego UBP w Sanoku, od 1 grudnia 1951 słuchaczem Międzywojewódzkiej Szkoły w Krakowie, a od 1 lipca 1952 referentem w kierownictwie sanockiego PUBP. Od 1 listopada 1952 działał jako referent referatu ochrony przy dyrekcji Sanockiego Kopalnictwa Naftowego w Sanoku, służbowo przydzielony do Referatu Ochrony w Wydziale IV WUBP w Rzeszowie. Później służył w Powiatowym Urzędzie do spraw Bezpieczeństwa Publicznego w Sanoku jako referent terenowy od 1 kwietnia 1955, następnie jako oficer operacyjny w stopniu podporucznika od 1 kwietnia do 31 grudnia 1956. Według dokumentacji zgromadzonej w IPN w latach 50. był rezydentem o pseudonimie „Piwowar”[1].

W 1960 został pracownikiem Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” w Sanoku. Z ramienia SFA zajmował się przyzakładowym punktami konsultacyjnymi Politechniki Krakowskiej[2] i Akademii Ekonomicznej w Krakowie[3]. Był działaczem PZPR. Zaangażował się w działalność utrzymywanego przez zakład wielosekcyjnego klubu sportowego Stal Sanok. Od 1960 działał w zarządzie Stali Sanok, od 1963 był wiceprezesem, od 1965 wiceprezesem ds. sportowych, a od 1968 do września 1988 pełnił funkcję prezesa klubu (kilkakrotnie wybierany na to stanowisko)[4][5][6][7][8][9][10][11][12][13], od 1988 był drugim wiceprezesem klubu (prezesem został wówczas Zdzisław Smoliński)[14]. W latach 70. był członkiem Społecznego Komitetu Budowy Ośrodków Sportowych w Sanoku[15]. W 1984 był koordynatorem prac modernizacyjnych lodowiska Torsan[16] Ponadto pełnił funkcję osoby odpowiedzialnej za sekcję hokeja na lodzie Stali Sanok[17], stanowisko prezesa ds. działalności gospodarczej i obiektów sportowych (1989)[18][19] oraz wiceprezesa ds. inwestycyjnych (do 1996), ponownie wybrany członkiem zarządu w grudniu 1996[20]. Został wybrany wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Federacji Sportu w Krośnie.

W styczniu 1983 został zastępcą prezesa zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka[21]. 23 października 1988 został wybrany szefem komisji historycznej Koła Miejsko-Gminnego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sanoku[22][23]. Był działaczem Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków, prezesem koła w Sanoku[24], prezesem koła okręgowego[25] i członkiem zarządu głównego PSD.

Stanisław Grochmal zmarł 15 lipca 2009 w Sanoku. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku 17 lipca 2009[26]. Jego żoną była Danuta z domu Pernal (1932-2006).

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Rzeszowie (1944) 1983-1990. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-05-12].
  2. ↑ 15 lat Politechniki Krakowskiej w... Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 31 (124) z 1-10 listopada 1978. 
  3. ↑ a b 10 lat krakowskiej Akademii Ekonomicznej w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 30 (286) z 1-10 listopada 1983. 
  4. ↑ Hokej i boks wizytówką Sanoka. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 14 stycznia 1973. 
  5. ↑ Nowe władze sanockiej „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975. 
  6. ↑ Marian Struś. Klubowe zamierzenia 1978 r. Będzie lepiej!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 4 (97) z 1-10 lutego 1978. 
  7. ↑ Marian Struś. Nowe władze ZKS „Stal”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 9 (174) z 20-31 marca 1980. 
  8. ↑ Marian Struś. Nowy zarząd ZKS „Stal”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 3 (204) z 20-31 stycznia 1981. 
  9. ↑ Marian Struś. W ich ręce oddano losy „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985. 
  10. ↑ Józef Ząbkiewicz. Ćwierć wieku za sterem Stali. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 27 (462) z 20-30 września 1988. 
  11. ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: 2001, s. 31-32, 68. ISBN 83-915504-0-0.
  12. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
  13. ↑ Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].
  14. ↑ Józef Ząbkiewicz. Stalowski sport bliżej fabryki i załogi. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 27 (462) z 20-30 września 1988. 
  15. ↑ Marcin Drozd: Wspomnienia. Sanok: 2014, s. 79.
  16. ↑ Marian Struś. „Torsan” – jak nowy!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 34 (325) z 1-10 grudnia 1984. 
  17. ↑ Hokejowa młodzież przed sezonem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 27 (498) z 1-10 października 1989. 
  18. ↑ Dobre wieści z Karlikowa. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 30 (501) z 1-10 listopada 1989. 
  19. ↑ W sanockim boksie powiało optymizmem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 35 (506) z 20-31 grudnia 1989. 
  20. ↑ Bartosz Błażewicz. Jan Fuks prezesem Stali. „Tygodnik Sanocki”. Nr 51-52 (261-268), s. 12, 20-27 grudnia 1996. 
  21. ↑ TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 7 (263) z 1-10 marca 1983. 
  22. ↑ Józef Ząbkiewicz. Nowe władze sanockiego ZBoWiD. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 33 (468) z 20-30 listopada 1988. 
  23. ↑ Józef Ząbkiewicz. 40 lat kombatanckiego związku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 14 (485) z 10-20 maja 1989. 
  24. ↑ Jubileusz diabetyków. isanok.pl, 2008-09-16. [dostęp 2015-09-18].
  25. ↑ Marian Struś. Laseroterapia w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”, s. 3, Nr 42 (884) z 17 października 2008. 
  26. ↑ Kondolencje. nekrologi.net. [dostęp 2015-09-18].
  27. ↑ Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (409) z 1-10 kwietnia 1987. 
  28. ↑ Odznaczeni w dniu Święta Odrodzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 z 1-15 sierpnia 1974. 
  29. ↑ WFS w nowym układzie. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 25 z 23 czerwca 1975. 
  30. ↑ a b c Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976. 
  31. ↑ Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 1 (70) z 1-15 stycznia 1977. 
  32. ↑ Z okazji Święta Pracy „Zasłużeni dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 13 (106) z 1-10 maja 1978. 
  33. ↑ Odznaczenia państwowe i regionalne dla pracowników SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 3 (237) z 10-20 czerwca 1982. 
  34. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 288, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  35. ↑ Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego”. „Nowiny”, s. 4, Nr 168 z 20-22 lipca 1985. 
  36. ↑ Wojewódzkie wyróżnienia dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 22 (349) z 1-10 sierpnia 1985. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Karol_Grochmal&oldid=73476242”