Stanisław Kowalczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kowalczewski
kapitan broni pancernych kapitan broni pancernych
Pełne imię i nazwisko

Stanisław Bolesław Kowalczewski

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1890
Dąbrowa Górnicza

Data śmierci

18 października 1939

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

3 pułk pancerny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka „Znak Pancerny”
Grób Stanisława Kowalczewskiego na cmentarzu Powązkowskim

Stanisław Bolesław Kowalczewski (ur. 22 lutego 1890 w Dąbrowie Górniczej, zm. 18 października 1939) – kapitan kontraktowy broni pancernych Wojska Polskiego, strzelec sportowy, olimpijczyk z Paryża 1924.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Startował w igrzyskach olimpijskich w 1924 r. w Paryżu gdzie zajął 25. miejsce indywidualnie w konkurencji strzelania z pistoletu szybkostrzelnego (18 strzałów do sylwetek, 25 m), 58. miejsce indywidualnie w strzelaniu z karabinu dowolnego (20 strzałów, 600 m, pozycja dowolna), oraz 15. miejsce drużynowo w konkurencji strzelania z karabinu dowolnego (400 m, 600 m, 800 m pozycja leżąc).

27 stycznia 1930 roku awansował na rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W 1932 roku pełnił służbę w 3 pułku pancernym[1]. W 1934 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych w Modlinie[2]. Później został przeniesiony w stan spoczynku, a następnie powołany do służby kontraktowej i przeniesiony do korpusu oficerów broni pancernych. W marcu 1939 pełnił służbę w 89 Obwodzie Przysposobienia Wojskowego w Rembertowie przy 3 baonie strzelców na stanowisku komendanta powiatowego PW Mińsk Mazowiecki[3].

Zmarł 18 października 1939 roku. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 118-3-5,6)[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 153, 733.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 162.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 683, 952.
  4. Cmentarz Stare Powązki: WANDA KOWALCZEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  5. M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124).
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 19 marca 1934 roku, s. 108.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 4 lipca 1932 roku, s. 334.
  8. M.P. z 1939 r. nr 26, poz. 43 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  9. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]