Stanisław Królikowski (dominikanin)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | |
Stanisław Królikowski (ur. 1779 w Inwałdzie, zm. 1847 lub 1848 w Krakowie) – rytownik polski, zakonnik (dominikanin).
W 1802 roku Stanisław Królikowski przyjął święcenia kapłańskie. Studiował filozofię w Lublinie, teologię w Krakowie. W 1836 uzyskał doktorat. W latach 1813, 1830–1836 był wykładowcą przedmiotów filozoficzno-teologicznych w Krakowie, w Lublinie w latach 1827–1830 i w Gidlach od 1828 roku. W latach posługi był przeorem w Klimontowem, kaznodzieją w kościele Św. Floriana w Krakowie, duszpasterzem w Bejscach oraz Olbierzycach[1].
Jako artysta zajmował się rytowaniem obrazów religijnych i pejzaży. Znane ryciny: miedzioryt wg obrazu NMP Gidelskiej w kilku wersjach, „Portret Piusa VII”, „Obraz Chrystusa z kościoła reformatów w Krakowie”[2], „Św. Dominik”, „Krajobraz z wieżą”[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Białostocka 1986 ↓, s. 271.
- ↑ Stanisław Królikowski, [Misericordia Domini, obraz w kościele Reformatów w Krakowie], 1817.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- red. naczelny Jolanta Białostocka: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. T. IV Kl-La. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1986.