Stanisław Markowski (żołnierz)
major | |
Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1904 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 stycznia 1996 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1930–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
66 pułk piechoty |
Stanowiska |
dowódca kompanii ckm |
Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
Późniejsza praca |
główny księgowy |
Odznaczenia | |
Stanisław Markowski (ur. 20 czerwca 1904[a] w Brześciu nad Bugiem, zm. 13 stycznia 1996 w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, major Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stanisława (kolejarza) i Aleksandry z domu Wejdowskiej (krawcowej). W rodzinnym Brześciu nad Bugiem ukończył szkołę powszechną i szkołę średnią. Po zdaniu matury wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, w której kształcił się w latach 1927–1930[1].
Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego (sygnatura B.P.L. 19333-I-30) mianowany został na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dnia 15 sierpnia 1930 i 199. lokatą, oraz wcielony do 66 pułku piechoty[2]. W 1930 zajmował 718. lokatę łączną wśród podporuczników korpusu piechoty[3]. W roku 1932 zajmował już 196. lokatę wśród podporuczników piechoty w swoim starszeństwie[4]. Na mocy zarządzenia Prezydenta RP z dnia 12 marca 1933 awansowano go do rangi porucznika piechoty, ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1933 i 229. lokatą[5]. Pozostając oficerem 66 pułku piechoty zajmował na dzień 1 lipca 1933 nadal 229. lokatę wśród poruczników piechoty w swoim starszeństwie (była to jednocześnie 2196. lokata łączna wśród wszystkich poruczników korpusu piechoty)[6]. Z kolei na dzień 5 czerwca 1935 zajmował 1708. lokatę łączną na liście starszeństwa poruczników piechoty[7] (była to 224. lokata w starszeństwie)[8]. Do stopnia kapitana awansowany został ze starszeństwem z dnia 19 marca 1939 i 87. lokatą wśród oficerów piechoty[9][10]. Na dzień 23 marca 1939 piastował funkcję dowódcy plutonu łączności w 66 pułku piechoty[11].
W kampanii wrześniowej wziął udział na stanowisku dowódcy kompanii ckm w Podgrupie „Radom” ppłk. Bronisława Kowalczewskiego (wchodzącej w skład Grupy „Kielce” płk. dypl. Kazimierza Glabisza). Walczył pod Iłżą po czym przedostał się do Kowla, gdzie ponownie objął dowództwo nad kompanią ckm. Następnie w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie”, po bitwie pod Kockiem w niemieckiej niewoli, z której uciekł (z obozu w Jędrzejowie) pod koniec października 1939. Od 1939 działał w konspiracji - w Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Początkowo w Warszawie, a od początku października 1942 we Lwowie. 1 listopada 1942 aresztowany we Lwowie przez Gestapo i poddany brutalnemu śledztwu, zachorował na tyfus. Uciekł z lwowskiego więzienia w dniu 25 kwietnia 1943 i powrócił do Warszawy[1].
Uczestnik powstania warszawskiego na stanowisku zastępcy dowódcy batalionu „Łukasiński". Od 15 sierpnia 1944 dowódca tegoż batalionu. Za całokształt swej służby w konspiracji i męstwo wykazane podczas powstania odznaczony został, w dniu 28 sierpnia 1944 przez Dowódcę Armii Krajowej, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po upadku powstania w niewoli niemieckiej - oflagu II C Woldenberg. Awansowany do rangi majora w dniu 4 października 1944 (rozkaz Dowódcy Armii Krajowej Nr 517).
Po wyzwoleniu z oflagu powrócił do stolicy[b]. Pracował w spółdzielni „Samopomoc Chłopska” oraz jako główny księgowy w ELUDZ-ie[1].
Żonaty z Ireną Białczyk, z którą miał córki Małgorzatę i Marię oraz synów Jerzego, Andrzeja i Leszka[12].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 13367
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polak (red.) 1999 ↓, s. 72.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 VIII 1930, s. 274.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1930 ↓, s. 142.
- ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 128.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. ↓, Nr 3 z 14 III 1933, s. 52.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1933 ↓, s. 137.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1935 ↓, s. 135, 185-191, 194.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1935 ↓, s. 135.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 484.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 64.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 625.
- ↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 71-72.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-06-21].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 1933 r.. [dostęp 2020-06-21].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty opublikowana w „Przeglądzie Piechoty”. Zeszyt 11, listopad 1930 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dostęp 2020-06-21].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 1 lipca 1933 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dostęp 2020-06-21].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2020-06-21].
- Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2020-06-21].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939–1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935–1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939: stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Członkowie Związku Walki Zbrojnej
- Jeńcy Oflagu II C Woldenberg
- Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (powstanie warszawskie)
- Kapitanowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Brześciu
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami
- Oficerowie Armii Krajowej
- Polscy jeńcy niemieckich obozów jenieckich
- Uczestnicy bitwy pod Iłżą (1939)
- Uczestnicy bitwy pod Kockiem (1939)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1904
- Zmarli w 1996