Stanisław Otton Drzewiecki
 major dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
5 Pułk Piechoty Legionów, |
| Stanowiska |
szef sztabu brygady |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Otton Drzewiecki (ur. 16 stycznia 1910 w Porębie, zm. 17 lub 18 lipca 1944 we Włoszech) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Stanisław Otton Drzewiecki urodził się 16 stycznia 1910 w Porębie[1]. W latach 1927–1930 był podchorążym Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[2]. 15 sierpnia 1930 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie[3][4]. 12 marca 1933 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 79. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W latach 1935–1937 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie (XVI promocja)[6]. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego i został awansowany na stopień kapitana[6].
Po wybuchu II wojny światowej 1939 w pierwszym okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję szefa Oddziału III w dowództwie Armii „Lublin”[6]. Później przedostał się na obszar Francji, gdzie formowano Wojsko Polskie we Francji[6]. W 1940 był oficerem Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej. Od 1940 do 1942 był oficerem 1 Brygady Strzelców[6]. Następnie służył w szeregach Armii Polskiej na Wschodzie i finalnie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[6]. W sierpniu 1943 został szefem sztabu 2 Brygady Czołgów, która w styczniu 1944 roku została przeformowana w 2 Brygadę Pancerną[7][8][6]. W czasie służby na tym stanowisku został mianowany majorem. Zginął w wyniku ostrzelania przez artylerię niemiecką miejsca postoju dowództwa 2 Brygady Pancernej w godzinach popołudniowych 17 lipca 1944[9] (według innych źródeł zmarł nazajutrz 18 lipca)[10][11]. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 179.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 481, 500.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 271, 278, tu podano, że urodził się 16 stycznia 1909 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 125, 535.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 51.
- ↑ a b c d e f g Jerzy Feliks Szymański: Losy skoczka. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2017, s. 1. ISBN 978-83-7705-931-9.
- ↑ Tym 2012 ↓, s. 51.
- ↑ Zbigniew Wawer: Monte Cassino 1944. Warszawa: Bellona, 2009, s. 44. ISBN 978-83-11-11496-8.
- ↑ Tym 2012 ↓, s. 326, 329, 346.
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 17.
- ↑ Stanisław Otton Drzewiecki. polskiecmentarzewewloszech.eu. [dostęp 2018-05-18].
- ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2018-05-19].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Absolwenci Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie
- Członkowie Komendy Głównej ZWZ
- Kapitanowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Porębie
- Majorowie piechoty Polskich Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto
- Polacy – uczestnicy kampanii włoskiej 1943–1945
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1910
- Zmarli w 1944
- Oficerowie dowództwa 2 Warszawskiej Brygady Pancernej