Stanisław Pokładnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Pokładnik
ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1896
Janowice

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1920
Beresteczko

Przebieg służby
Lata służby

1914–1920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów (LP)
8 pułk ułanów

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Stanisław Pokładnik (ur. 18 lipca 1896 w Janowicach, zm. 28 lipca 1920 w bitwie pod Beresteczkiem) – podporucznik kawalerii Legionów Polskich i Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 lipca 1896 w Janowicach w rodzinie Jana i Marii z d. Kłoda[1]. Absolwent gimnazjum w Białej i Cieszynie. Członek Związku Strzeleckiego w Kętach. Od 15 sierpnia 1914 w Legionach Polskich jako żołnierz 2 pułku ułanów (LP). Po kryzysie przysięgowym, został internowany od lipca 1917 w Bukowinie, udało mu się uciec. W 1918 organizował POW. Od 11 listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim. Otrzymał przydział do 8 pułku ułanów. Z pułkiem brał udział w walkach wojny polsko–bolszewickiej.

"Szczególnie odznaczył się w bitwie pod Rafałówką (4-6 VI 1919), wraz z 4 szwadronem broniąc przyczółka mostowego, pod Żytomierzem (1 II 1920), uczestniczył także w brawurowym nocnym wypadzie pod Stanisławowem i Beresteczkiem"[1].

Poległ podczas walki w bitwie pod Beresteczkiem 28 lipca 1920, tam też został pochowany.

Za postawę w bitwach odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kawaler[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]