Stanisław Popiński
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1913–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
I Korpus Polski w Rosji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Stanisław Popiński (ur. 30 października 1891 w Jeruzalu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – chorąży Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 30 października 1891 w Jeruzalu, w rodzinie Jana i Bronisławy z Matuszewskich[1]. W latach 1913-1917 służył w armii rosyjskiej. W 1917 roku, po upadku Imperium Rosyjskiego, zaciągnął się do I Korpusu Polskiego[2].
W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach III baonu warszawskiego 36 pułku piechoty. W 1921 roku, w stopniu sierżanta sztabowego, służył w Kompanii Telefonicznej Nr 3[3].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. Awansował na stopień chorążego. Służył w 18 pułku piechoty w łączności. Od 1934 pełnił służbę w kompanii telegraficznej 30 Poleskiej Dywizji Piechoty.
W czasie mobilizacji w 1939 roku został powołany do służby czynnej.
Stanisław Popiński w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 Prezydent RP Lech Kaczyński mianował go pośmiertnie na stopień podporucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 17 maja 1921 roku[3][4]
- Krzyż Walecznych[5]
- Brązowy Krzyż Zasługi – 1938[6][1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tu podano, że urodził się 1 listopada 1891. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-04]..
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 428.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 992.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-04]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-04]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 31 października 1938, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie
- Podoficerowie II Rzeczypospolitej
- Polacy w I wojnie światowej
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Żołnierze Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1940
- Żołnierze I Korpusu Polskiego w Rosji 1917–1918
- Oficerowie 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej
- Oficerowie 18 Pułku Piechoty (II RP)