Stanisław Prek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Prek
kapitan
Data urodzenia

24 sierpnia 1794

Data i miejsce śmierci

31 maja 1869
Pantalowice

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego,
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego,
Wojsko Polskie

Stanowiska

adiutant polowy generała brygady

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie,
powstanie listopadowe

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal św. Heleny (Francja)

Stanisław Roman Prek herbu Borek (ur. 24 sierpnia 1794, zm. 31 maja 1869 w Pantalowicach) – polski oficer.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Roman Prek urodził się 24 sierpnia 1794[1]. Był synem Tadeusza (1778-1833) i Amalii z domu Bukowskiej[1]. Był bratem Michała Antoniego (1792-), Izabelę Pelagię (1797-), Franciszka Ksawerego Aleksandra (1801-1863, pamiętnikarz), Ludwikę (1811-).[1].

W szeregach Armii Księstwa Warszawskiego brał udział w kampanii napoleońskiej 1812. Potem był oficerem Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego, pełniąc funkcję adiutanta polowego przy generale brygady Janie Krukowieckim[2]. Rozkazem księcia Konstantego z dnia 4 maja/16 czerwca 1816 otrzymał żądaną dymisję dla interesów familijnych[2]. Na początku 1831 wyjechał z domu w Nozdrzcu i przystąpił do powstania listopadowego[3]. Był wtedy oficerem w stopniu kapitana w randze adiutanta polowego[4].

Był właścicielem dóbr[5]. Był sygnatariuszem listu właścicieli ziemskich do cesarza z 18 marca 1848 wyrażającego wolę zniesienia pańszczyzny[6]. Został mężem Karoliny z domu Ruckiej (figurująca jako właścicielka ziemska), z którą miał syna Stefana (1831-1908)[1]. Jego wnukiem był Lucjan Borek-Prek (ur. 1872)[1]. Zmarł 31 maja 1869 w Pantalowicach[5]. Jego pogrzeb odbył się tamże 3 czerwca 1869.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]