Stanisław Ropelewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Ropelewski
Z.K., Nałęcz
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1813 lub 1814
Sulejów

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1865
Góra

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

krytyka literacka, poezja

Stanisław Ropelewski h. Nałęcz (ur. 15 stycznia 1813 lub 1814 w Sulejowie, zm. 17 lipca 1865 w Górze) – polski krytyk literacki i poeta, powstaniec listopadowy[1]. Większość prac publikował anonimowo lub pod pseudonimami Z.K. lub Nałęcz[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po upadku powstania wyemigrował do Paryża, skąd wziął udział w wyprawie Józefa Zaliwskiego w 1833. W 1834 współzałożył Towarzystwo Słowiańskie[2]. Znany z krytyki Juliusza Słowackiego[a], którego wyzwał w 1841 na pojedynek, z którego Ropelewski się wycofał[4][5]. Od 1844 do 1845 był wykładowcą historii w Szkole Narodowej Polskiej w Paryżu. W stolicy Francji przebywał do 1848, skąd przeniósł się do Wielkopolski[6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W nr 8 Młodej Polski z 21 marca 1839 określił poematy „Wacław”, „Ojciec zadżumionych” oraz „W Szwajcarii” jako śmieszne i cudaczne. Skutkiem tego była odpowiedź Słowackiego w następnym numerze pisma, a także trzeciej części poematu „Beniowski[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. red. Krzyżanowski, Hernas 2013 ↓, s. 302.
  2. a b Lyszczyna 2014 ↓, s. 8.
  3. Andrzej Kansy. Juliusz Słowacki w zbiorach Biblioteki im. Zielińskich TNP. „Notatki Płockie: kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego”. 179 (2), s. 7–8, 1999. Wiesław Koński. Towarzystwo Naukowe Płockie. ISSN 0029-389X. (pol.). 
  4. Alina Witkowska, Ryszard Przybylski: Romantyzm. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, s. 350, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 83-01-12108-4.
  5. Dorota Siwicka: Romantyzm 1822-1863. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 160, seria: Mała Historia Literatury Polskiej. ISBN 83-01-11860-1.
  6. Lyszczyna 2014 ↓, s. 9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]