Stanisław Tabin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Tabin
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1906
Majdan Golczański

Data i miejsce śmierci

10 października 1997
Lublin

profesor doktor habilitowany nauk rolniczych
Specjalność: hodowla roślin
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Doktorat

1955 – hodowla roślin
Wyższa Szkoła Rolnicza w Lublinie

Habilitacja

1959 – hodowla roślin
Wyższa Szkoła Rolnicza w Lublinie

Profesura

1965 (nadzwyczajny), 1971 (zwyczajny)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Wojska (czterokrotnie) Medal Komisji Edukacji Narodowej Krzyż Armii Krajowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Stanisław Tabin (ur. 13 lipca 1906 w Majdanie Golczańskim, zm. 10 października 1997 w Lublinie) – polski specjalista nauk rolniczych w dziedzinie uprawy roślin.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1933 ukończył studia na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej[1], do 1939 pracował jako agronom w okolicach Białegostoku, Łomży i Tarnowa. Podczas II wojny światowej działał w konspiracji, m.in. przewodniczył Komisji Gospodarczej Stronnictwa Ludowego „Roch” w powiecie tarnowskim[2], walczył w szeregach Armii Krajowej w stopniu podchorążego[2]. W 1945 został pełnomocnikiem powiatu tarnowskiego do spraw osadnictwa na tzw. Ziemiach Zachodnich, był jednym z założycieli Spółdzielni Osadniczo-Parcelacyjnej w Stępiniu. Po powrocie w 1946 do Tarnowa został wybrany na komisarza ziemskiego, w drugiej połowie roku wyjechał do województwa wrocławskiego, gdzie organizował i kierował produkcją roślinną. Następnie przeniósł się do Puław, gdzie pracował jako adiunkt w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin[1]. W 1950 przeniósł się do Lublina, gdzie został pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Wyższej Szkole Rolniczej. Od 1955 kierował Studiami Zaocznymi na Wydziale Zootechniki, w 1957 należał do grona założycieli czasopisma Rolnik Lubelski, a następnie zasiadał w kolegium redakcyjnym i był członkiem Rady Programowej[2]. W 1959 obronił pracę habilitacyjną i uzyskał stanowisko docenta, od 1961 kierował Katedrą Szczegółowej Uprawy Roślin, równocześnie organizował i kierował Ośrodkami Rozwoju Postępu Rolniczego[1]. W 1962 zorganizował punkt konsultacyjny lubelskiej Wyższej Szkoły Rolniczej w Białej Podlaskiej, w 1965 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego[2]. W 1970 został dyrektorem Instytutu Upraw Roli i Roślin i pełnił tę funkcję przez dwa lata, w 1971 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W 1976 przeszedł w stan spoczynku. Pochowany w części komunalnej cmentarza przy ul. Lipowej w Lublinie (kwatera P3KF-7-7)[3].

Grób prof. Stanisława Tabina na cmentarzu przy ulicy Lipowej

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Dorobek 84 prace naukowe, dużo o roślinach pastewnych, ponad 400 publikacji, które ukazały się w latach 1937-1976 na łamach wielu czasopism specjalistycznych.

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Uprawiajmy żywokost na pasze /1955/;
  • Uprawa bulwy /1955/;
  • Dwanaście miesięcy w gospodarstwie /1960/ (współautor);
  • Szczegółowa uprawa roślin /1976/ (współautor);
  • Morfologia i biologia roślin uprawnych /1978/ (redaktor);
  • Łubin żółty pastewny /1982/.

Członkostwo[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]