Stanislas Naulin

Stanislas Naulin
	generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1870 ; Saint-Loup-Lamairé
Data i miejsce śmierci	3 listopada 1932 ; Paryż
	Przebieg służby
Lata służby	1888–1932
Siły zbrojne	Armée française
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanislas Naulin (ur. 17 kwietnia 1870 w Saint-Loup-Lamairé w departamencie Deux-Sèvres, zm. 3 listopada 1932 w Paryżu) – francuski generał, od 23 sierpnia 1921 roku Naczelny Dowódca wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku w okresie działania Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej, następca Gratiera.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego dziadek był rolnikiem, ojciec zaś żandarmem. Naulin miał dwóch braci. W 1888 roku z drugą lokatą na 450 kandydatów został przyjęty do Specjalnej Szkoły Wojskowej w Saint-Cyr. Naukę skończył w roku 1890, utrzymując przez cały czas drugą lokatę, wśród ponad 400 uczniów.

W stopniu podporucznika trafił do 2. Pułku Strzelców Algierskich. Dwa lata później był już porucznikiem (1 października 1892). W 1893 roku uczęszczał do regionalnej szkoły strzeleckiej w Châlons kończąc ją jako najlepszy absolwent wśród 78 szkolonych. Od 1896 do 1898 uczył się w Wyższej Szkole Wojennej (drugie miejsce na 24 absolwentów). 26 grudnia 1898 r. awansował na kapitana i został przydzielony jako kapitan -stażysta do dowództwa armii. W Ministerstwie Wojny szybko zyskał uznanie jako autor wzorowo opracowanych raportów i przydatnych analiz. Szczególnie cenne okazały się: jego raport o stanie brytyjskiej marynarki wojennej oraz Peru, opracowanie napisane na miejscu podczas pełnionej tam misji w latach 1903–1905. Praktykę wojenną odbył w Algierii i Maroku. W marcu 1910 roku został szefem batalionu. Od 1912 roku pracował jako oficer 2 Biura Głównej Kwatery Sztabu.

Brał udział w I wojnie światowej awansując w listopadzie 1914 roku na podpułkownika zaś 25 czerwca 1916 na pułkownika (już od 1898 tymczasowo pełnił funkcje pułkownika tytularnego). Jako dowódca 15 Regimentu Piechoty szczególnie zasłużył się w bitwie pod Artois (1915); pod Verdun (1916) jako dowódca 303 Brygady; W Szampanii w okresie kwiecień – czerwiec 1917 na czele 45 Dywizji Piechoty oraz w Szampanii w okresie lipiec październik 1918 roku jako dowódca 21 Kompanii Artylerii. Już od początku wojny miał styczność z marszałkiem Fochem. 18 kwietnia 1918 roku awansował na generała brygady a już 10 czerwca został generałem dywizji, dowodząc wtedy 21 Korpusem Armijnym. Okazał się równie skuteczny w działaniach polowych jak i w administracji wojskowej, był oceniany jako oficer kompetentny, bystry i odważny. Po przybyciu na Śląsk szybko zyskał uznanie Le Ronda i pozostałych osobistości koalicji. Po powrocie ze Śląska Naulin dowodził w Algierii, Na Bliskim Wschodzie oraz Maroku. Od 1930 roku, aż do śmierci, pracował w Najwyższej Radzie Wojennej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Francuskie:

Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej^[1]
Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej^[2]
Komandor Orderu Legii Honorowej^[2]
Oficer Orderu Legii Honorowej (21 czerwca 1915)
Kawaler Orderu Legii Honorowej (12 lipca 1911)
Komandor Orderu Gwiazdy Czarnej Beninu (kolonialny)^[1]
Kawaler Orderu Gwiazdy Czarnej Beninu (kolonialny)^[2]
Kawaler Orderu Zasługi Rolniczej^[2]
Krzyż Wojenny 1914–1918^[1]
Krzyż Kombatantów^[1]
Medal Kolonialny z okuciem „Maroc”^[1]
Medal Pamiątkowy Maroka z okuciem „Casablanca”^[1]
Medal Pamiątkowy Syrii i Cylicji^[1]
Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny z okuciem „Engagé Volontaire”^[1]^[2]
Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy)^[1]^[2]
Medal Pamiątkowy Górnego Śląska (międzysojuszniczy)^[1]

Zagraniczne:

Krzyż Wielki Orderu Alawitów (Maroko)^[1]
Medal Zasługi Wojskowej (Maroko)^[1]
Krzyż Wielki Orderu Sławy (Tunezja)^[1]
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wojskowej (Hiszpania)^[1]
Komandor z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta (Polska)^[1]
Krzyż Walecznych (Polska)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (Polska)^[1]
Komandor Orderu Świętego Skarbu (Japonia)^[1]
Komandor Orderu Leopolda (Belgia)^[1]
Krzyż Wojenny 1914-1918 (Belgia)^[1]
Medal Izery (Belgia)^[1]
Oficer Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)^[1]
Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia)^[1]
Kawaler Orderu Łaźni (Wielka Brytania)^[1]
Medal za Wybitną Służbę (USA)^[1]
Medal Honorowy Zasługi (Liban)^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y Général Stanislas Naulin (1870-1932). genbecle.org. [dostęp 2016-11-24]. (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Général de Corps d’Armée Naulin. museedesetoiles.fr. [dostęp 2016-11-24]. (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Nawrocka Anna, Kiper Roland: Francja i Francuzi na Śląsku, Wydawnictwo Instytut Śląski, Opole 2010, ISBN 978-83-62105-44-1, s. 160-163

[gsn-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y Général Stanislas Naulin (1870-1932). genbecle.org. [dostęp 2016-11-24]. (fr.).

[mt-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Général de Corps d’Armée Naulin. museedesetoiles.fr. [dostęp 2016-11-24]. (fr.).

[1]

[2]