Stanisław Konstanty Gruszczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Konstanty Gruszczyński
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1880
Starosielce

Data i miejsce śmierci

13 października 1943
Lwów

Senator II kadencji 1928–1930
Przynależność polityczna

PPS

Odznaczenia
Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi
Grób Stanisława Gruszczyńskiego

Stanisław Konstanty Gruszczyński (ur. 2 listopada 1880 w Starosielcach, zm. 13 października 1943 we Lwowie) – polityk, działacz samorządowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 listopada 1880 w Starosielcach. Do gimnazjum chodził w Woroneżu i Kielcach. W 1904 ukończył szkołę Średnią Szkołę Mechaniczno-Techniczną M. Mittego w Warszawie[1].

Od 1899 zaangażował się w działalność polityczną i został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1900 był więźniem w Cytadeli Warszawskiej. Był w 1906 uczestnikiem IX Zjazdu PPS, na którym nastąpił rozłam w partii. Gruszczyński wstąpił do PPS-Lewicy. Ścigany przez rosyjską żandarmerię uciekł za granicę. Do kraju powrócił pod koniec I wojny światowej[1].

Był działaczem samorządowym. Wielokrotnie piastował funkcję burmistrza lub prezydenta: 1919–1921 był prezydentem w Tomaszowie Mazowieckim[2], 1921–1926 burmistrzem w Ostrogu na Wołyniu, 1926–1934 burmistrzem w Kutnie oraz 1934–1939 burmistrzem w Pruszkowie[1].

W latach 1928–1930 został senatorem II kadencji, wybrany z listy nr 2 województwa warszawskiego. Pracował w komisjach: administracyjnej i samorządowej.

Po wybuchu II wojny światowej, w obawie przed aresztowaniem, uciekł do Lwowa. Najął się do pracy na Cmentarzu Łyczakowskim. W 1941 zlitował się na osieroconym, żydowskim chłopcem. Ukrywał go w swoim mieszkaniu. Skończyło się to dla Gruszczyńskiego tragicznie. Uciekając przed Niemcami skoczył z okna; po wypadku nie odzyskał świadomości. Zmarł 13 października 1943. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim[3][4].

Był mężem Marii z d. Glinieckiej. Mieli trójkę dzieci: dwie córki:

Wiesławę i Halinę oraz syna Zdzisława[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny. Andrzej Krzysztof Kunert (red.). Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, tom II E-J, 2000, s. 169–170. ISBN 83-7059-479-4.
  2. Kalendarium na stronie Tomaszowa – 9 marca 1919 Gruszczyński został wybrany prezydentem miasta. [dostęp 2014-02-25].
  3. Gruszczyński wspominany w artykule „Moje kresy. Halszka z Ostroga” na portalu nto.pl. [dostęp 2014-02-25].
  4. Stanisław Sławomir Nicieja: Ogród snu i pamięci. Dzieje Cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie oraz ludzi tam spoczywających w latach 1786–2010. Warszawa: Wydawnictwo MS, 2010, s. 315.
  5. M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  6. M.P. z 1937 r. nr 125, poz. 196 „za zasługi w służbie samorządowej i na polu pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny. Andrzej Krzysztof Kunert (red.). Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, tom II E-J, 2000, s. 169–170. ISBN 83-7059-479-4.
  • Krótki biogram na witrynie edukacyjnej Kancelarii Senatu. [dostęp 2014-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-02)].
  • Stanisław Sławomir Nicieja: Ogród snu i pamięci. Dzieje Cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie oraz ludzi tam spoczywających w latach 1786–2010. Warszawa: Wydawnictwo MS, 2010, s. 315.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]