Stanisław Michalski (aktor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Michalski
Imię i nazwisko

Stanisław Zdzisław Michalski

Data i miejsce urodzenia

3 września 1932
Wilno

Data i miejsce śmierci

1 lutego 2011
Gdańsk

Zawód

aktor

Współmałżonek

Sabina Mielczarek

Lata aktywności

1950–2011

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka Honorowa PCK IV stopnia Odznaka honorowa „Zasłużonemu Działaczowi ORMO”

Stanisław Zdzisław Michalski (ur. 3 września 1932 w Wilnie, zm. 1 lutego 2011 w Gdańsku) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, dyrektor Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1988–1993).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości fascynował się sportem. W 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. W 1955 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i w sierpniu tego samego roku został skierowany do pracy w Gdańsku. Od tego czasu był nieprzerwanie związany z gdańskim Teatrem Wybrzeże, gdzie pełnił również funkcję kierownika artystycznego (1982–1987), dyrektora naczelnego i artystycznego (1987–1990) i dyrektora naczelnego (1990–1993)[1]. Na gdańskiej scenie zagrał ok. 200 ról. W 1955 debiutował w roli Karola Jurkiewicza, ucznia klasy maturalnej w Maturzystach Zdzisława Skowrońskiego w reż. Stefana Drewicza. Wkrótce wystąpił w roli Flicota w Huzarach Pierre’a–André’a Bréala (1955) w reż. Stanisława Milskiego, a ostatnią jego rolą była postać Majordomusa w Balu manekinów Bruna Jasieńskiego (2010) w reż. Ryszarda Majora. W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot. W 2005 obchodził jubileusz 50–lecia pracy scenicznej.

Członek organizacji zawodowych, wchodził w skład Prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych-Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), potem Zarządu Głównego ZASP, w 1985 został uhonorowany tytułem członka zasłużonego ZASP. Był członkiem Komitetu Centralnego PZPR oraz „Solidarności”. W wyborach parlamentarnych w 1997 kandydował bez powodzenia do Sejmu z listy Krajowej Partii Emerytów i Rencistów.

W 2007 uhonorowany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2][3].

Wystąpił w ponad 100 filmach i produkcjach telewizyjnych.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ze związku z Sabiną (z domu Mielczarek) miał troje dzieci, córkę Dorotę (ur. 1964) oraz dwóch synów – Igora (ur. 1957), aktora, i Jerzego (ur. 7 sierpnia 1974), aktora–śpiewaka.

Zmarł – po długiej chorobie – 1 lutego 2011 w Gdańsku[4][5] i został pochowany w kolumbarium na Cmentarzu Srebrzysko[6].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Gościnnie[edytuj | edytuj kod]

  • Palce lizać (serial telewizyjny) (1999) – inspektor z Inspekcji Sanitarnej (odc. 6. Zmowa i odc. 7. Kontrola)
  • Adam i Ewa (20002001) – Karol Laudański, wuj Adama)
  • Lokatorzy (20022003) – dwie role:
    • odc. 112. W imię przyjaźni – lekarz,
    • odc. 172. W roli ojca wystąpi... – kelner w bistro.

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Michalski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-08-04].
  2. Nekrolog zamieszczony przez Związek Artystów Scen Polskich. wyborcza.pl, 3 lutego 2011. [dostęp 2012-07-12].
  3. Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-07-02].
  4. Zmarł Stanisław Michalski. rp.pl, 1 lutego 2011. [dostęp 2011-05-24].
  5. Ostatnia droga Stanisława Michalskiego. dziennikbaltycki.pl, 3 lutego 2011. [dostęp 2011-05-24].
  6. Tłumy pożegnały aktora Teatru Wybrzeże Stanisława Michalskiego. polskieradio.pl, 4 lutego 2011. [dostęp 2011-05-24].
  7. Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 2016-06-23. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]