W brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku:
"Stanowiskami dokumentacyjnymi są niewyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych."
Według danych z 31 grudnia 2015 roku liczba stanowisk dokumentacyjnych w Polsce wynosiła 166, które zajmowały powierzchnię 907,8 ha. Najwięcej stanowisk dokumentacyjnych występuje w województwie małopolskim (54), a najmniej w województwach dolnośląskim, lubuskim i warmińsko-mazurskim po 1[1].
