Stare Miasto w Łodzi

Stare Miasto w Łodzi pokrywa się swym położeniem z centrum średniowiecznej osady miejskiej – miasteczka Łódź.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stare Miasto Łodzi zostało ulokowane przy rzece Łódce za sprawą króla Władysława Jagiełły w 1423 roku.

Po powstaniu Nowego Miasta i przeniesienia się centrum życia miejskiego na obecny Plac Wolności, Stare Miasto stało się dzielnicą zamieszkaną głównie przez ubogą ludność żydowską. W czasie wojny teren Starego Miasta włączono do łódzkiego getta (Litzmannstadt Ghetto). Później zburzone zostało należące do getta osiedle, zamieszkane głównie przez Żydów, znajdujące się pomiędzy Starym Rynkiem a Nowym Miastem. Po wojnie na tym miejscu powstał park, nazwany Staromiejskim. Na tym terenie wybudowano w tamtym czasie „wzorcowe” osiedle mieszkaniowe, nazwane do dzisiaj „Stare Miasto”, w dużej mierze likwidując starą zabudowę, na którą składały się głównie kamienice czynszowe. Plac Starego Rynku został całkowicie ogołocony z kramów handlowych i wyłożony płytami chodnikowymi, zaś w jego centralnym punkcie zbudowano pomnik Juliana Marchlewskiego. Plac do końca lat 80. służył często za miejsce organizowania spotkań „aktywu partyjnego”.

W 1991 roku po burzliwej debacie społecznej pomnik Marchlewskiego został zdemontowany. Władze miasta planowały przebudować i ożywić Plac Starego Rynku, plany te jednak nie zostały nigdy zrealizowane. Obecnie plac ten jest czasami wykorzystywany na plenerowe imprezy masowe, na co dzień jednak świeci pustkami, zwłaszcza od czasu uruchomienia nieopodal Centrum Manufaktura.