50°22′16″N 16°32′12″E/50,371111 16,536667Starkówek
| ||
 Dom w Starkówku | ||
| Rodzaj miejscowości | wieś | |
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | dolnośląskie | |
| Powiat | kłodzki | |
| Gmina | Bystrzyca Kłodzka | |
| Wysokość | 410-480[1] m n.p.m. | |
| Liczba ludności (III 2011) | 129[2] | |
| Strefa numeracyjna | 74 | |
| Kod pocztowy | 57-320 | |
| Tablice rejestracyjne | DKL | |
| SIMC | 0851620 | |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka   Starkówek | ||
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  Starkówek | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  Starkówek | ||
Położenie na mapie Polski  Starkówek | ||
| 50°22′16″N 16°32′12″E/50,371111 16,536667
| ||
Starkówek – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
Spis treści
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Starkówek to niewielka wieś łańcuchowa o luźnej zabudowie, leżąca w Rowie Górnej Nysy, na Wysoczyznie Łomnicy, przy drodze wojewódzkiej nr 388 z Bystrzycy Kłodzkiej do Polanicy-Zdroju, na wysokości około 410-480 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Starkówek powstał jako kolonia Starkowa, pierwszym wzniesionym budynkiem była kaplica z 1562 roku[3]. Miejscowość wchodziła w skład dóbr gorzanowskich i należała najpierw do rodziny von Annabergów, a następnie do von Herbersteinów[3]. W XVIII wieku Starkówek był sporą wsią, w 1765 roku mieszkało tu: 15 kmieci, 11zagrodników, 15 chałupników i 5 rzemieślników[1]. W 1787 roku był tu folwark i 2 młyny wodne, a wśród mieszkańców było 9 kmieci oraz 42 zagrodników i chałupników[1]. W 1840 roku było tu 55 budynków, w tym: kaplica, folwark, młyn wodny i tartak[1]. Po 1945 roku Starkówek zachował swój charakter[1]. W 1978 roku były tu 42 gospodarstwa rolne[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
W Starkówku znajdują się następujące zabytki:
- kaplica św. Floriana, z 1562 roku, kilkakrotnie przebudowywana, między innymi w 1927 roku otrzymała nowy hełm wieży, wewnątrz zachowało się wyposażenie z XVIII i XIX wieku[3],
- zespół obiektów młyna wodnego, pochodzący z XVIII wieku, obecnie zaniedbany i częściowo w ruinie[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 413-415. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ a b c Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 442, 443. ISBN 978-83-89188-95-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3
| ||||||||||||||||||||||||||
