Staroleśne Stawy
_a1.jpg)
Staroleśne Stawy (słow. plesá Veľkej Studenej doliny, niem. Groß-Kohlbachseen, węg. Nagy-Tarpataki-tavak[1]) – grupa jezior (w Tatrach nazywane są one stawami) w Dolinie Staroleśnej w słowackich Tatrach Wysokich. Jest to najliczniejsza w całych Tatrach grupa stawów w jednej dolinie. Obejmuje 27 stawów o własnych nazwach oraz kilka okresowych stawków. W grupie Staroleśnych Stawów znajdują się[1]:
- Długi Staw Staroleśny,
- Długie Oko,
- 3 Harnaskie Stawy: Niżni, Pośredni i Wyżni,
- 2 Harnaskie Oka: Wyżnie i Niżnie,
- 3 Niespodziane Stawki: Niżni, Pośredni i Wyżni,
- Pusty Staw Staroleśny,
- Mały Pusty Stawek,
- Puste Oko,
- 3 Siwe Stawy: Niżni, Pośredni, Wyżni,
- 2 Strzeleckie Stawy: Niżni i Wyżni,
- 2 Strzeleckie Oka,
- Warzęchowy Staw,
- 3 Zbójnickie Stawy: Niżni, Pośredni, Wyżni,
- Zbójnickie Oko,
- Zmarzły Staw Staroleśny (największy),
- Mały Zmarzły Stawek.
Nazewnictwo Staroleśnych Stawów jest od dawna pogmatwane i to nie tylko po polsku, ale także po słowacku i w innych językach. Nazwą Staroleśne Stawy i jej odmianami (Staroleśniańskie Stawy, Staroleśnickie Stawy) obejmowane były czasami wszystkie stawy tej doliny, a czasami tylko ich różnie pojmowane grupy, np. Zbójnickie Stawy lub Harnaskie Stawy albo obydwie te grupy razem. Na mapach z powodów technicznych nie wszystkie stawy są podpisane. Józef Nyka w swoim przewodniku Tatry Słowackie używa np. nazwy Staroleśne Stawy dla grupy Harnaskich Stawów[2].
Na Wikipedii przyjęte zostało nazewnictwo według Wielkiej encyklopedii tatrzańskiej[1].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– niebieski szlak znad Wodospadów Zimnej Wody i Rainerowej Chatki wzdłuż Staroleśnego Potoku do Schroniska Zbójnickiego i dalej na Rohatkę.
- Czas przejścia od Rainerowej Chatki do schroniska: 2:15 h, ↓ 1:45 h
- Czas przejścia od schroniska na przełęcz: 1:15 h, ↓ 55 min
– żółty szlak jednokierunkowy prowadzący ze Schroniska Téryego przez Czerwoną Ławkę do Schroniska Zbójnickiego.
- Czas przejścia ze Schroniska Téryego na przełęcz: 1:30 h
- Czas przejścia z przełęczy do Schroniska Zbójnickiego: 1:45 h[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.