Staroniwa
Staroniwa – dzielnica Rzeszowa, należąca do najstarszych w mieście. Staroniwa położona jest na południowym zachodzie miasta. Obejmuje powierzchnię ponad 4 km². Mieszka tu około 4 tysiące osób. Na terenie dzielnicy powstały w ostatnim czasie nowe osiedla bloków i domków jednorodzinnych: Wzgórza Staroniwskie i Słoneczna Reduta.
Wieś szlachecka, własność Ligęzów, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[1].
Część wschodnia, stanowiąca dziś fragment śródmieścia Rzeszowa, włączona została do miasta w roku 1902. Pozostała, zachodnia część należy do Rzeszowa od roku 1951. Pomiędzy nimi w latach 70. XX wieku na historycznych terenach Staroniwy wybudowano duże osiedle mieszkaniowe Kmity.
W zasadniczej części zachodniej, wyznaczonej dziś przez przebieg przecinającej historyczną Staroniwę alei Wincentego Witosa, pełniącej rolę obwodnicy śródmieścia, dominuje zabudowa jednorodzinna (osiedle Staroniwa). W ostatnim czasie wybudowano tu jednak także osiedla nowych bloków w rejonie nazwanym Wzgórzami Staroniwskimi. W grudniu 2005 r. otwarto pierwszy w tym rejonie miasta hipermarket, funkcjonujący obecnie pod szyldem bi1.
Na terenie wschodnim dzielnicy znajduje się dworzec kolejowy Rzeszów – Staroniwa, który pochodzi z czasów, gdy miasto wchodziło w skład Imperium Habsburgów (zob. Austro-Węgry) oraz budynki Wydziałów Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Rzeszowskiej, a także zachodnia część Osiedla Dąbrowskiego oraz największa z dzielnic przemysłowych miasta.
Na tym osiedlu mieszkał rzeszowski poeta Emil Granat.
Linki zewnętrzne[edytuj]
Przypisy
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 13.
|
|||||||
