Stary Szałas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary Szałas
Starý salaš
Ilustracja
Przełęcz Stary Szałas i Golica
Państwo

 Słowacja

Wysokość

1302 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Golica Jaworzyńska, Karczmarski Wierch

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Stary Szałas”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stary Szałas”
Ziemia49°14′44,1″N 20°07′12,0″E/49,245583 20,120000

Stary Szałas (słow. Starý salaš) – przełęcz w słowackich Tatrach Wysokich położona na wysokości 1302 m n.p.m.[1] Znajduje się w bocznej grani Tatr, odchodzącej na północ od Golicy Jaworzyńskiej. Leży pomiędzy nią a Karczmarskim Wierchem. Na przełęczy znajduje się polana, na której jeszcze w latach 70. XX wieku stał służbowy budynek TANAP-u. Przełęcz tworzy dogodne połączenie pomiędzy Doliną Szeroką a Doliną Czerwoną.

Nazwa przełęczy pochodzi od szałasu pasterskiego, który niegdyś się tu znajdował. Wcześniejsze pomiary określały wysokość przełęczy na 1301[2], 1303 lub 1317 m[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1898 r. ówczesny właściciel Jaworzyny Tatrzańskiej i okolicy Christian Hohenlohe postawił tu swoją leśniczówkę. Nazwał ją z niemiecka Tilly-Hütte na cześć swojej małżonki Ottilie (Tilly było zdrobnieniem od tego imienia). Nazwa została błędnie przetłumaczona jako Domek Tillego, więc nazewnictwo funkcjonowało nieprawidłowo.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
  2. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 104. ISBN 83-909352-2-8.
  3. Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XV. Mały Jaworowy Szczyt – Szeroka Jaworzyńska. Warszawa: Sport i Turystyka, 1972.