Stary most Kaszczorek – Złotoria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary most Kaszczorek – Złotoria
{{{alt zdjęcia}}}
Widok na most od strony Złotorii
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń, Złotoria

Podstawowe dane
Długość

54[1] m

Szerokość:
• jezdni
• chodników


4 m
1,5 m

Data budowy

1893

Data zburzenia

1913, 1939

Data odbudowy

1914, 1940–1941

Data remontu

2014

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stary most Kaszczorek – Złotoria”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stary most Kaszczorek – Złotoria”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stary most Kaszczorek – Złotoria”
Ziemia52°59′56,0″N 18°42′11,2″E/52,998889 18,703111

Stary most Kaszczorek – Złotoria – most na Drwęcy, łączący toruńskie osiedle Kaszczorek z podmiejską wsią Złotoria; pierwotnie drewniany, dziś żelbetowo-stalowo-drewniany. Jego prawy przyczółek zlokalizowany jest na wysokości ul. Turystycznej, a lewy na wysokości ul. Warszawskiej[potrzebny przypis].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Most wybudowano w 1893 roku i oficjalnie otwarto 16 grudnia tegoż roku[2]. Był to most drewniany, o jednym pasie drogowym (szerokości ok. 4 m) i jednym pasie pieszym (szerokości ok. 1,5 m)[potrzebny przypis]. Pobierano na nim opłaty[3] 20 fenigów za przejazd w okresie rozbiorów[potrzebny przypis]. W 1914 roku – w następstwie szybkiego niszczenia, także na skutek pożarów – most wzmocniono stalowymi elementami[3][4]. W trakcie kampanii wrześniowej most został wysadziny przez oddział saperów polskiej Armii „Pomorze”[1]. Przeprawę odbudowały władze niemieckie w latach 1940–1941[1].

Most funkcje drogowe pełnił do lat 70. XX wieku, kiedy w niewielkiej odległości wybudowano nowy most betonowy. Niestety, na skutek złych technologii okresu PRL, w latach 90. groził zawaleniem. W latach 1998–1999 został rozebrany i zbudowany od nowa[5]. Na czas remontu zabytkowy most stalowo-drewniany przejął funkcje drogowe[6] (dopuszczono ruch dla samochodów do 3,5 tony)[potrzebny przypis]. Na początku XXI wieku most kilkakrotnie był częściowo niszczony – na skutek podpaleń – i odremontowywany[6][4].

Obecnie na podporach (dwóch żelbetowych w nurcie rzeki oraz dwóch stalowych na rzecznej skarpie) i stalowych przęsłach ułożona jest drewniana nadbudowa. Most jest aktualnie użytkowany jako kładka dla pieszych i rowerów – biegnie nim rowerowa trasa turystyczna[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Złotoria. gmina Lubicz. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-01)]. (pol.).
  2. Kronika i Rozmaitości. Most na Drwęcy. „Gazeta Toruńska”. 290, s. 3, 1893-12-17. Franciszek Radeusz Rakowicz. (pol.). 
  3. a b Szymon Spandowski: Remont przeprawy przez Drwęcę na granicy gmin. [w:] Nowości [on-line]. 2013-04-17. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-10)]. (pol.).
  4. a b Tomasz Bielicki: Dziury w moście łączącym Kaszczorek i Złotorię już nie ma. [w:] Nowości [on-line]. 2014-09-18. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-17)]. (pol.).
  5. Andrzej Dembowski: Most w Kaszczorku. [w:] Gazeta Miejska [on-line]. Toruń, 1999-02-25. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-01)]. (pol.).
  6. a b Szymon Spandowski: Ogień na zabytkowym moście na Drwęcy. [w:] Nowości [on-line]. 2013-06-26. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-01)]. (pol.).
  7. Agnieszka Grądzka-Wadych: Konstrukcja mostu nie wytrzymała roku, a ma służyć cztery lata. [w:] Nowości [on-line]. 2015-09-27. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-01)]. (pol.).