Starzec jakubek
Starzec jakubek (Senecio jacobaea L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie, na dużej części Azji oraz w Afryce Północnej (Algieria, Maroko, Tunezja)[2]. W Polsce jest pospolity.
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Nazwę Senecio jacobaea podaje Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku Jacobaea vulgaris Gaertn.Fruct. sem. pl. 2:445, t. 170, fig. 1. 1791[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Wzniesiona, o wysokości do 120 cm wysokości. Rozgałęzia się tworząc wzniesione do góry, wełnisto owłosione lub nagie pędy. Pod ziemią krótkie i grube kłącze.
- Liście
- Dolne lirowate, górne pierzastodzielne, ich odcinki odstają prawie pod prostym kątem. Nasady liści przeważnie z uszkami. Młode liście są pajęczynowato owłosione.
- Kwiaty
- Tworzą zebrane w podbaldachy koszyczki o średnicy 1,5-2,5 cm. Zewnętrzne listki okrywy zbiegające po szypułce i bardzo krótkie. Kwiaty żółte, kwiatów języczkowatych często brak. Ich puch kielichowy jest ok. dwa razy dłuższy od owocu i łatwo odpadający.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina dwuletnia lub bylina, hemikryptofit. Siedlisko: przydroża, rowy, zarośla. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest rośliną żywicielską larw proporzycy marzymłódki
Zmienność[edytuj | edytuj kod]
Tworzy mieszańce z starcem srebrzystym (S. erucifolius) i wodnym (S. aquaticus)[3].
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
Nazwa tego gatunku wg ludowych podań związana jest z terminem pełnego kwitnienia rośliny przypadającym na 25 lipca, czyli w święto Św. Jakuba, Apostoła. Roślina niebezpieczna dla koni i kuców. Jest trująca zarówno świeża, zwiędnięta jak i wysuszona. Działa jako kumulująca się trucizna niszcząca wątrobę. Spożycie przez konia jednorazowo większej ilości starca czy też niewielkich jego ilości w dłuższym okresie może spowodować śmiertelne zatrucie.
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
- ↑ 2,0 2,1 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-27].
- ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
