Przejdź do zawartości

Stawyszcze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stawyszcze
Ilustracja
Dwór
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 kijowski

Rejon

białocerkiewski

Populacja (2018)
• liczba ludności


6496

Kod pocztowy

09400–09402

Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego
Mapa konturowa Kijowa i obwodu kijowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stawyszcze”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stawyszcze”
Ziemia49°23′29″N 30°11′30″E/49,391389 30,191667

Stawyszcze (ukr. Ставище; pol. Stawiszcze[1]) − osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie białocerkiewskim. Do 2020 roku siedziba władz rejonu stawyszczenskiego. Leży na Wyżynie Naddnieprzańskiej, nad rzeką Tykicz Gniły. W 2018 roku liczyło ok. 6,5 tys. mieszkańców[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1622. W 1664 i 1665 r. w miejscowości trwały walki pomiędzy wojskami koronnymi a kozakami, zakończona pacyfikacją miasteczka.

 Osobny artykuł: Bitwa pod Stawiszczami.

Siedziba dawnej gminy Stawiszcze(inne języki) w powiecie taraszczańskim Gubernia kijowska.

W 1959 liczyło 4626 mieszkańców[3].

W 1989 liczyło 8067 mieszkańców[4].

W 2013 liczyło 6928 mieszkańców[5].

Zamek, dwór

[edytuj | edytuj kod]
  • zamek wybudowany przez podstarostę Rokosza z palisadą i fosą.
  • dwór wybudowany za czasów Władysława Branickiego i jego żony Julii z Potockich. Środkowa najstarsza część byłą parterowa natomiast skrzydła połączona krytymi galeriami piętrowe[6]. Wewnątrz: chińska porcelana, srebrny serwis na 120 osób, tureckie meble, obrazy szkoły Rubensa i niemieckich mistrzów, pozłacane żyrandole i kandelabry[7]. Rozgromiony przez bandy chłopskie w grudniu 1917[8]

Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości tej urodził się Edmund Berezowski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stawiszcze (2) n. Tykiczem Gniłym, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 297.
  2. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.40
  3. Всесоюзная перепись населения 1959 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  4. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  5. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  6. Antoni Urbański Memento kresowe, Warszawa, 1929, s. 83
  7. Kijowszczyzna – tutaj też mieszkali znani Polacy. [dostęp 2016-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)].
  8. Maria Dunin-Kozicka, Burza od Wschodu. Wspomnienia z Kijowszczyzny, Volumen, Warszawa 1990, str. 52

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]