54°10′37″N 18°49′47″E/54,176944 18,829722Steblewo
| ||
 Pomennonicki dom podcieniowy nr 23 | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | pomorskie | |
| Powiat | gdański | |
| Gmina | Suchy Dąb | |
| Wysokość | 10 m n.p.m. | |
| Liczba ludności (2011) | 398 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 58 | |
| Tablice rejestracyjne | GDA | |
| SIMC | 0174533 | |
Położenie na mapie gminy Suchy Dąb   Steblewo | ||
Położenie na mapie Polski  Steblewo | ||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  Steblewo | ||
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  Steblewo | ||
| 54°10′37″N 18°49′47″E/54,176944 18,829722
| ||
Steblewo (niem. Stüblau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Suchy Dąb na obszarze Żuław Gdańskich. Ośrodek produkcji wikliniarskiej. Od nazwy wsi wywodzi się nazwa południowo-wschodniego obszaru Żuław Gdańskich – „Żuławy Steblewskie”.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Siedziba klubu sportowego Wisła Steblewo.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze historyczne wzmianki o miejscowości pochodzą z 1298, z okresu przed opanowaniem Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków[1]. Istniała tu przeprawa promowa przez Wisłę. Ponownej lokacji wsi dokonał w 1343 wielki mistrz zakonu Ludolf König von Wattzau. 20 lutego 1454 miała tu miejsce jedna z bitew wojny trzynastoletniej. Od II pokoju toruńskiego w 1466 stanowiła własność gdańszczan. Podczas wojen szwedzkich wieś została wielokrotnie złupiona i podpalona przez wojska szwedzkie.
W efekcie I rozbioru Polski w 1772 Steblewo znalazło się w zaborze pruskim.
W okresie od 15 listopada 1920 do 1 września 1939 wieś znajdowała się na terytorium Wolnego Miasta Gdańsk. Do 1945 funkcjonowała tu przeprawa promowa do Palczewa. Po II wojnie światowej Steblewo wróciło do Polski.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[2] na listę zabytków wpisane są:
- ruina kościoła z XIV-XV w., nr rej.: 487 z 30.05.1972
- pomennonicki murowano-szachulcowy dom podcieniowy nr 23 z k. XVIII w., nr rej.: 176 z 16.12.1961
- pomennonicki murowano-szachulcowy dom podcieniowy nr 37 (dec. 29) z 2 poł. XVIII w., nr rej.: 175 z 16.12.1961.
Ruiny kościoła gotyckiego zbudowanego przez Krzyżaków w XIV wieku. Od 1584 do 1945 świątynia była kościołem ewangelickim z prawem patronatu miasta Gdańska. Częściowo zniszczona przez Szwedów w 1628, odbudowana została za pieniądze gdańszczan. Przez kolejne stulecia, ze względu na urokliwą formę i otoczenie, stanowiła częsty temat prac malarskich i widokówek. W 1945 spalona przez Armię Czerwoną w czasie walk lub już po przejściu frontu[3]. Zachowały się mury zewnętrzne oraz część masywnej wieży frontowej, a także zabytkowy cmentarz przykościelny ze stellami nagrobnymi z XVIII i XIX wieku. W ostatnich latach uporządkowano otoczenie świątyni i wyremontowano pobliską kaplicę grobową rodziny Wessel, pełniącą obecnie funkcję lapidarium[4].
Ruiny gotyckiego kościoła
Ruiny kościoła
Kaplica grobowa
Groby mennonickie
Pomennonicki dom podcieniowy nr 37
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spotykana w źródłach informacja o darowaniu wsi przez Wacława II w 1305 na rzecz zakonu krzyżackiego dotyczyła w istocie Zblewa (niem. Hoch Stüblau)
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 2018-09-30. s. 36. [dostęp 2017-01-22].
- ↑ Mieszkańcy zebrali pieniądze na remont 700-letniego kościoła. 2012-08-19. [dostęp 2013-02-18].
- ↑ Kościół w Steblewie
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||
