Stefan Belina-Skupiewski

Stefan Belina-Skupiewski

Portret w gmachu Opery Śląskiej w Bytomiu
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1885 Kijów, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1962 Gdańsk, Polska
Typ głosu	tenor
Zawód	śpiewak, pedagog
Odznaczenia

Grób Stefana Beliny-Skupiewskiego na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Stefan Belina-Skupiewski (ur. 23 lipca 1885 w Kijowie, zm. 2 sierpnia 1962 w Gdańsku) – polski śpiewak (tenor), pedagog.

Życiorys

Urodził się w rodzinie inż. Bronisława Skupiewskiego h. Belina i Stanisławy z Kruszyńskich. W okresie gimnazjalnym uczył się gry na fortepianie w kijowskiej szkole muzycznej pani Leśniewicz-Nosowej. Po zdaniu egzaminów maturalnych rozpoczął studia w Instytucie Dróg i Komunikacji w Petersburgu, w 1909 ukończył Politechnikę w Karlsruhe. Równocześnie uczył się gry na fortepianie i śpie­wu. Studia wokalne odbywał w Kijowie, następnie u prof. Jakoba Stückgolda w Karlsruhe, wreszcie u śpiewaka Antona Fuchsa i dyrygenta Felixa J. Mottla w Monachium. W 1908 debiutował w Stadttheater w St. Gallen w Szwajcarii w ba­rytonowej partii Tonia w Pajacach Leoncavalla. W latach 1908–1928 był znanym europejskim wykonawcą operowym, śpiewał m.in. w 1923 partię Tristana w Tristanie i Izoldzie Wagnera w mediolańskiej La Scali pod dyrekcją Arturo Toscaniniego.

W 1928 zrezygnował z kariery scenicznej, osiadł w Warszawie i poświęcił się pracy pedagogicznej. Uczył śpiewu m.in. w konserwatoriach w Warszawie, Łodzi i Katowicach.

W latach 1946–1953 był dyrektorem artystycznym Państwowej Opery Śląskiej w Bytomiu, od 1 lipca 1953 kierownikiem wokalnym Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Od 1954 uczył także w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. W 1958 otrzymał nagrodę muzyczną miasta Gdańska. Został wyróżniony Nagrodą Państwową.

Dwukrotnie żonaty. Od 29 kwietnia 1948 był mę­żem śpiewaczki Heleny Ivoni-Nita (1887–1961).

Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IV kwatera TAR II/2/71).

Etykieta płyty Stefana Beliny (Berlin 1913)

Płyty wydał Odeon pod nazwiskiem Stefan Belina (Berlin 1912-13)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (14 grudnia 1955)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1952)
• Złoty Krzyż Zasługi (28 czerwca 1939)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (25 marca 1955)

Bibliografia

• Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna, tom I, Kraków 1979.
• Pół wieku Opery Śląskiej. Księga jubileuszowa Teatru z lat 1945–2000, pod red. i w oprac. Tadeusza Kijonki, Bytom 2001.