Stefan Mojżyszek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Rudolf Mojżyszek
major audytor major audytor
Data urodzenia

1 lipca 1892

Data śmierci

1973

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

12 Pułk Piechoty
Wojskowa Prokuratura Okręgowa Nr 5

Stanowiska

prokurator
wiceprokurator
wojskowy prokurator okręgowy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Stefan Rudolf Mojżyszek[1] (ur. 1 lipca 1892, zm. 1973) – doktor praw, major audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 lipca 1892 jako syn Rudolfa[2]. W 1913 zdał egzamin dojrzałości w C.K. Szkole Realnej w Żywcu[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][6]. W latach 20. był oficerem 12 pułku piechoty w Wadowicach, w tym w 1923 jako adiutant sztabowy w tymczasowym stanie etacie przejściowym był oficerem Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V przydzielonym do Ekspozytury Wydziału Przemysłu Wojennego[7][8]. 2 listopada 1925 roku został przydzielony z 6 Dywizji Piechoty w Krakowie do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego Kursu 1925–1927[9]. W 1926 roku uzyskał stopień doktora praw na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie[10]. Z dniem 1 października 1927 roku, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w celu odbycia praktyki intendenckiej[11][12].

Z dniem 1 października 1928 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów, przydzielony macierzyście do kadry oficerów służby intendentury z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku. Wśród kapitanów intendentów ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku otrzymał 25,6 lokatę[13]. W czerwcu 1930 roku został przydzielony z Filii Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendentury i Taborów w Krakowie do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr V w Krakowie w celu odbycia dziewięciomiesięcznej praktyki sądowej[14].

Wiosną 1931 roku został przeniesiony do korpusu oficerów sądowych i przydzielony do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr V w Krakowie na stanowisko asystenta. Otrzymał 12,5 lokatę wśród kapitanów sądowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku. W tym samym roku został mianowany podprokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych z równoczesnym przesunięciem na stanowisko podprokuratora w Prokuraturze przy WSO Nr V[15][16]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów sądowych[17].

W charakterze podprokuratora WSO nr V prowadził śledztwo i był oskarżycielem w procesie przed trybunałem doraźnym w WSO w Krakowie, który 7 lutego 1936 wydał wyrok skazujący na karę śmierci dezertera z 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej, Szczepana Grendę, oskarżonego o zamordowanie 7 stycznia 1936 inż. Stefana Dyljona w Tatrach[18][19][20][21][22]. Publikował w „Wojskowym Przeglądzie Prawniczym”[23].

Do 31 sierpnia 1939 roku był wiceprokuratorem Wojskowej Prokuratury Okręgowej Nr 5 w Krakowie, a od 1 do 18 września 1939 roku pełnił obowiązki wojskowego prokuratora okręgowego w tej samej jednostce organizacyjnej prokuratury[24].

Po wojnie był adwokatem w Zespole Adwokackim Nr 1 w Żywcu[25]. Zmarł w 1973 roku[26].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 12 stycznia 1927 roku, s. 8, na podstawie przedstawionej metryki urodzenia sprostowano kpt. Stefanowi Andrzejowi Mojżyszkowi imiona na „Stefan Rudolf”.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-09-06].
  3. ↑ ABSOLWENCI LICEUM DZIENNEGO, KTÓRZY ZDALI EGZAMIN MATURALNY. I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Żywcu. [dostęp 2018-12-18].
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 413.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 357.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 189.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 150.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 140 z 31 grudnia 1925 roku, s. 762.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 12 stycznia 1927 roku, s. 8.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 284.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 119.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 220.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 228, 232.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310, 880.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
  18. ↑ Morderca inż. Dyljona stanie przed sądem doraźnym. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 23 z 30 stycznia 1936. 
  19. ↑ Sąd doraźny nad mordercą inż. Dyljona. „Orędownik”, s. 1, Nr 31 z 7 lutego 1936. 
  20. ↑ Morderca inż. Dyljona przed sądem doraźnym. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 30 z 7 lutego 1936. 
  21. ↑ Morderca inż. Dyljona skazany na śmierć. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 31 z 8 lutego 1936. 
  22. ↑ Potworny morderca przed sądem doraźnym. „Orędownik na powiaty nowotomyski i wolsztyński”, s. 2-4, Nr 16 z 11 lutego 1936. 
  23. ↑ Zapiski literackiej. „Przegląd Prawa i Administracji”, s. 160, 1933. 
  24. ↑ Szurlej 1939 ↓, s. 4.
  25. ↑ Wykaz zespołów adwokackich i lista adwokatów w PRL według stanu na dzień 31 maja 1960 r.. „Palestra”. 4/7-8 (31-32) dodatek, s. 79, 1960. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [dostęp 2021-09-06]. 
  26. ↑ Autor Wspomnień z lat 1908–1921

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Mojżyszek&oldid=72199576”