Stefan Potocki (zm. 1730)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Potocki
Herb
Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data i miejsce śmierci

10 maja 1730
Lwów

Ojciec

Paweł Potocki

Matka

Eleonora Sołtykow

Żona

Urszula Bleganowska
Konstancja Donhoff
Teresa Kątska (Kącka)

Dzieci

z Urszulą Bleganowską:
Urszula Potocka
z Konstancją Donhoff:
Joachim Potocki
Ignacy Potocki

Odznaczenia
Order Orła Białego

Stefan Potocki herbu Pilawa (ur. 1665 w Haliczu[potrzebny przypis], zm. 10 maja 1730 we Lwowie) – wojewoda mazowiecki, wojewoda pomorski i marszałek nadworny koronny w 1726 roku, referendarz wielki koronny w 1710 roku, marszałek sejmu 1724 i 1726 roku, starosta generalny ruski w latach 1726–1729[1], starosta niegrodowy guzowski w latach 1724–1726, starosta czerkaski w 1694 roku, starosta trembowelski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Pawła, brat Józefa Stanisława i Teodora Andrzeja prymasa, ojciec Joachima generała-lejtnanta wojsk koronnych.

Poseł sejmiku podolskiego na sejm zwyczajny 1688 roku, sejm 1690 roku, sejm nadzwyczajny 1693 roku, sejm 1695 roku, poseł sejmiku halickiego na sejm zwyczajny 1692/1693 roku[2]. Poseł sejmiku połockiego na sejm konwokacyjny 1696 roku[3]. Poseł na sejm elekcyjny 1697 roku z województwa podolskiego, oddał głos na Augusta II Mocnego. W 1699 roku wybrany komisarzem na Trybunał Skarbowy Koronny w Radomiu. Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z ziemi halickiej[4].

Został podkomorzym halickim, a następnie krajczym wielkim koronnym w 1703 roku. Poseł na sejm 1703 roku z ziemi halickiej[5]. Był konsyliarzem ziemi halickiej w konfederacji sandomierskiej 1704 roku[6]. Pełnił funkcję referendarza koronnego od 1710 roku. Jako deputat sejmu lubelskiego był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[7]. Poseł na sejm z limity 1719/1720 roku z ziemi halickiej[8]. Poseł na sejm 1720 roku. Poseł ziemi halickiej na sejm 1722 roku[9]. Poseł województwa podolskiego na sejm 1724 roku[10].

Około 1714 został właścicielem Maciejowic[11].

Był trzykrotnie żonaty.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 153.
  2. Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 629.
  3. Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 90.
  4. Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 352.
  5. Jarosław Poraziński, Sejm lubelski w 1703 roku i jego miejsce w konfliktach wewnętrznych na początku XVIII wieku, Warszawa-Poznań-Toruń 1988, s. 126.
  6. Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s]
  7. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.
  8. Urszula Kosińska, Sejm 1719-1720 a sprawa ratyfikacji traktatu wiedeńskiego, Warszawa 2003, s. 270.
  9. Teka Gabryela Junoszy Podolskiego, t. II, Poznań 1855, s. 204.
  10. Wiktor Bagniewski, Diariusz sejmu walnego sześcioniedzielnego warszawskiego anni 1724, rkps Ossolineum 291/III, k. 4v.
  11. Maciejowice, os. miejska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 885.
  12. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 145

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]