Stefan Stablewski
| |
 rotmistrz dyplomowany
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 listopada 1985 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1932, 1939–1945 |
| Siły zbrojne |
Armia Cesarstwa Niemieckiego |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
oficer sztabu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
      
| |
Stefan Florian Juliusz Stablewski herbu Oksza[1] (ur. 9 listopada 1895 w Ceradzu Dolnym, zm. 28 listopada 1985 w Warszawie) – rotmistrz dyplomowany Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, rolnik, powstaniec wielkopolski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 9 listopada 1895 w Ceradzu Dolnym, w ówczesnym powiecie szamotulskim Prowincji Poznańskiej, w rodzinie Karola (1855–1941) i Anny de Mylo (1854–1923)[2][3][4][1].
Z dniem 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/27[5]. W 1926 spadł z konia i doznał urazu kręgosłupa, leczył się przez rok[4]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1927 i 26. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. W listopadzie 1927 został przesunięty z II rocznika Kursu 1925/27 na II rocznik Kursu 1926/28 Wyższej Szkoły Wojennej[7]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego w Warszawie[8][9]. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony w stan spoczynku w związku ze stwierdzeniem przez komisję superrewizyjną utraty zdolności fizycznej[10].
Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[11].
Zmarł 28 listopada 1985 w Warszawie[4]. Został pochowany w grobowcu Enochów na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[4]. Później ekshumowany i przeniesiony do krypty rodzinnej w kościele św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Ceradzu Kościelnym[4].
26 sierpnia 1926 ożenił się z Anną z Wodzickich[3] (1902–1963), malarką, z którą miał syna Karola (1929–1990) i córkę Renatę (1930–1991)[12][4][1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3352 – 30 czerwca 1921[13][2][14][15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[16][17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[16]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[16]
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 19 grudnia 1974[18]
- Krzyż Żelazny II klasy[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Marek Jerzy Minakowski: Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl). Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2022-12-13].
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Łoza 1938 ↓, s. 688.
- ↑ a b c d e f g h Rudnicki 2002 ↓, s. 266–268.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 115 z 30 października 1925, s. 621.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 122.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 326.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 365.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 63, 83.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932, s. 361.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921, s. 1151.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-13]..
- ↑ Kosiarski 1929 ↓, s. 27.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 63.
- ↑ Lista odznaczonych WKP ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stablewski Stefan Florian Juliusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.38-2935 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-12].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Kazimierz Kosiarski: Zarys historji wojennej 16-go pułku ułanów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
- Szymon Rudnicki: Stablewski Stefan Florian (1895–1985). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XLI. Polska Akademia Nauk, 2002.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-12-13].
- Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2022-12-13].
- Jeńcy Oflagu II C Woldenberg
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
- Oficerowie dowództwa Armii „Łódź”
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Oficerowie 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich
- Polacy odznaczeni niemieckim Krzyżem Żelaznym
- Polacy – oficerowie armii Cesarstwa Niemieckiego
- Polacy – żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej
- Polscy rolnicy
- Powstańcy wielkopolscy (1918–1919)
- Rotmistrzowie II Rzeczypospolitej
- Stablewscy herbu Oksza
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Zmarli w 1985
- Żołnierze Armii Wielkopolskiej