Stefan Tarczyński

Stefan Tarczyński
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1919 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 marca 2002 ; Warszawa
	prof. dr hab. nauk przyrodniczych
	Specjalność: parazytologia weterynaryjna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1956 ; Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1962
Profesura	1968 (ndzw.) 1976 (zw.)
	Odznaczenia

Stefan Szymon Tarczyński (ur. 18 lipca 1919 w Warszawie, zm. 24 marca 2002 tamże^[1]) – polski lekarz weterynarii parazytolog, prof. dr. hab. Akademii Rolniczo-Technicznej (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie), założyciel Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, doktor honoris causa tej uczelni.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1937 ukończył I Miejskie Gimnazjum Męskie im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie, w 1938 rozpoczął studia weterynaryjne, które przerwał wybuch II wojny światowej.

Podczas okupacji, w latach 1942–1943 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie na Oddziale Tyfusu Plamistego. 20 października 1943 został aresztowany i uwięziony na Pawiaku, z którego został zwolniony 27 stycznia 1944.

Po zakończeniu wojny kontynuował naukę na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończył w 1950. W latach 1946–1951 był asystentem, a następnie starszym asystentem. Od 1952 do 1961 pracował naukowo w Katedrze Fizjologii Zwierząt i Higieny Weterynaryjnej, w Zakładzie Zoohigieny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1956 obronił doktorat i uzyskał stopień doktora nauk biologicznych. W 1961 przeniósł się do Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie przyjmując obowiązki kierownika Katedry Weterynarii, rok później uzyskał stopień doktora habilitowanego. W kwietniu 1963 otrzymał stanowisko docenta i nominację na kierownika Katedry Weterynarii. W 1967 objął stanowisko kierownika Katedry Parazytologii i Chorób Inwazyjnych Wydziału Weterynaryjnego WSR w Olsztynie, od 1 września 1967 stanął na czele nowo powstałego Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. W 1968 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1976 uzyskał stopień profesora zwyczajnego. Od 1969 do 1975 piastował funkcję prorektora WSR ds. dydaktyczno-wychowawczych^[2]. 1 października 1989 przeszedł na emeryturę.

Zmarł w Warszawie, pochowany 27 marca 2002 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 112P-1-1)^[3].

Instytut Pamięci Narodowej ustalił, że w okresie 1967–1975 Stefan Tarczyński pełnił rolę kontaktu operacyjnego kontrwywiadu Służb Bezpieczeństwa o pseudonimie „Turysta”^[4].

Publikacje naukowe[edytuj | edytuj kod]

Stefan Tarczyński był autorem licznych prac naukowych i publikacji, m.in.^[5]:

Robaki pasożytnicze i wywołane przez nie robaczyce świń (autor, 1959)
Zarys parazytologii systematycznej (autor)
Historia weterynarii i deontologia (współautor)
Zarys historii polskiej weterynarii z podstawami deontologii (praca zbiorowa pod redakcją Stefana Tarczyńskiego)
Pasożyty zewnętrzne: ich biologia oraz znaczenie dla zdrowia i gospodarki człowieka (autor)
Pasożyty wewnętrzne ludzi i zwierząt (autor)
Choroby bydła (współautor)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986)
Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[6]
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Medal „Za zasługi dla woj. ostrołęckiego” (1980)
Medal im. Konstantego Janickiego (1991)
Medal Pro Scentia Veterinaria Polona
Medal Auctori Excellenti Libri ad Veterinarias Scientias Pertinentis (1987)
Medal Honorowy Bene de Veterinaria Meritus (1995)
Medal 20-lecia Wydziału Weterynaryjnego (1986)
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika (1980)
Złota Odznaka Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego (1976)

Źródło^[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Marcin Robert Maź, epitafium nagrobne rodziny Tarczyńskich na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie
↑ Prof dr hab. Stefan Tarczyński, Polskie Towarzystwo Parazytologiczne. [dostęp 2020-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-24)].
↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-03-08] .
↑ Lustracja i weryfikacja naukowców PRL, Tarczyński Stefan
↑ Wirtualny Gabinet Rycin Uniwersytetu Jagiellońskiego, Tarczyński Stefan
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
↑ Konstanty Romaniuk. Prof. zw. dr hab. dr h.c. STEFAN TARCZYŃSKI (wspomnienie pośmiertne). „Wiadomości Parazytologiczne”. T. 48 (2), s. 235–238, 2002. Polskie Towarzystwo Parazytologiczne. [dostęp 2024-03-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Prof. zw. dr hab. Stefan Tarczyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-08-20] .^{[martwy link]}

[1] Marcin Robert Maź, epitafium nagrobne rodziny Tarczyńskich na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

[2] Prof dr hab. Stefan Tarczyński, Polskie Towarzystwo Parazytologiczne. [dostęp 2020-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-24)].

[3] Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-03-08] .

[4] Lustracja i weryfikacja naukowców PRL, Tarczyński Stefan

[5] Wirtualny Gabinet Rycin Uniwersytetu Jagiellońskiego, Tarczyński Stefan

[6] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

[7] Konstanty Romaniuk. Prof. zw. dr hab. dr h.c. STEFAN TARCZYŃSKI (wspomnienie pośmiertne). „Wiadomości Parazytologiczne”. T. 48 (2), s. 235–238, 2002. Polskie Towarzystwo Parazytologiczne. [dostęp 2024-03-08].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]