Stefan Wiśniewski (bokser)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Wiśniewski
Data urodzenia

6 sierpnia 1904

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 1981
Poznań

Obywatelstwo

Polska

Kategoria wagowa

półciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

78

Zwycięstwa

48

Porażki

20

Remisy

10

Stefan Wiśniewski (ur. 6 sierpnia 1904, zm. 15 kwietnia 1981 w Poznaniu[1]) – polski bokser.

Pięściarstwem zainteresował się w 1924 roku, wstępując do klubu Warta Poznań, której to barw bronił do końca swojej kariery. Należał do najbardziej pracowitych i sumiennie trenujących zawodników sekcji Warty. Licząc na swoją wrodzoną wytrzymałość, zacięty i zamknięty w sobie, zdobywał teren krok po kroku.

Startując w mistrzostwach Polski, dwukrotnie został mistrzem w 1929 i 1931, dwa razy wywalczył wicemistrzostwo Polski w 1928 i 1930. Był też brązowym medalistą w 1926 roku, wszystkie medale zdobył walcząc w kategorii półciężkiej. Trzykrotnie wywalczył z Wartą drużynowe mistrzostwo Polski w 1927, 1930 i 1932 roku. W reprezentacji Polski wystąpił czterokrotnie w latach 1929 - 1931, ponosząc 4 porażki. Z ringiem pożegnał się w 1932 roku.

W swojej karierze stoczył 78 walk, odnosząc 48 zwycięstw, 10 remisów i 20 pojedynków przegrywając.

Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu[2] (pole 39, kw.3, rz.6, m.6).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]