Stefan Wiktor
| Data i miejsce urodzenia |
26 grudnia 1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 kwietnia 1933 |
| Prezes Polskiego Związku Kolejowców | |
| Okres |
od 1919 |
| Następca | |
| Prezes Dyrekcji Kolei w Stanisławowie | |
| Okres |
od 1924 |
| Poprzednik |
Julian Staszewski |
| Następca |
Jakób Grauer |
| Prezes Dyrekcji Kolei we Lwowie | |
| Okres |
od 1931 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Stefan Wiktor (ur. 26 grudnia 1874 w Rozwadowie), zm. 13 kwietnia 1933 we Lwowie) – polski inżynier i urzędnik kolejowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojcem był lekarz pułkowy. Uczęszczał do IV gimnazjum we Lwowie, studiował na wydziale inżynierii Szkoły Politechnicznej we Lwowie (1892–1898). Podejmuje pracę na kolei, na której był zatrudniony w służbie drogowej. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. Działał w ruchu związkowym, początkowo w Galicji Wschodniej/Małopolsce Wschodniej m.in. współorganizując Komitet Narodowy Polskich Kolejowców w Stanisławowie (1918)[1], następnie zakładając Polski Związek Kolejowców, którego był też pierwszym prezesem (1919–1920[2]). Kierował pracami odbudowy zniszczonych przez I wojnę światową górskich szlaków kolejowych w dolinie Prutu. Powierzono mu pełnienie funkcji prezesa dyrekcji kolei - w Stanisławowie (1924–1931) oraz we Lwowie (1931–1933). Jednocześnie wykładał na Politechnice Lwowskiej przedmiot „utrzymanie kolei” (1923–1933[3]).
Zmarł na udar serca. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[4][5][6].