Stefan de Latour
| ||
 generał brygady
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 2 sierpnia 1862 Nieborów | |
| Data i miejsce śmierci | 9 listopada 1923 Toruń | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1880–1923 | |
| Siły zbrojne |  Armia Imperium Rosyjskiego,  Wojsko Polskie
| |
| Jednostki | 59 Pułk Piechoty, 246 Pułk Piechoty, 60 Dywizja Piechoty, III Korpus Polski, XIX Brygada Piechoty, Obóz Warowny „Równe”, Centrum Wyszkolenia 2 Armii, DOK I, DOK VII | |
| Stanowiska | dowódca kompanii, dowódca batalionu, dowódca pułku, dowódca brygady, dowódca dywizji, dowódca obozu warownego, komendant Centrum Wyszkolenia armii, zastępca dowódcy Okręgu Korpusu, dowódca Okręgu Korpusu | |
| Główne wojny i bitwy | wojna rosyjsko-japońska, I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka | |
| Odznaczenia | ||
      
| ||
Stefan de Latour (ur. 2 sierpnia 1862 w Nieborowie[1], zm. 9 listopada 1923 w Toruniu) – generał major Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
24 lipca 1880 roku rozpoczął służbę w armii rosyjskiej. Cztery lata później, po ukończeniu Warszawskiej Szkoły Junkrów Piechoty, przydzielony został do 59 Lubelskiego pułku piechoty. W jednostce tej dowodził kompanią i batalionem oraz awansował na pułkownika. Walczył na wojnie rosyjsko-japońskiej oraz I wojnie światowej. W czasie tego drugiego konfliktu zbrojnego kolejno dowodził 246 Bachczysarajskim pułkiem piechoty 62 Dywizji Piechoty, brygadą 65 Dywizji Piechoty (od 13 listopada 1915 roku), brygadą 73 Dywizji Piechoty (od lata 1916 roku) i 60 Dywizją Piechoty (od 22 maja 1917 roku). Od grudnia 1917 roku pełnił służbę w III Korpusie Polskim w Rosji.
15 września 1920 roku[2] został przyjęty do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika, i przeniesiony do dyspozycji Naczelnego Wodza[3]. Następnie dowodził II Brygadą 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej, XIX Brygadą Piechoty, Obozem Warownym „Równe” i Centrum Wyszkolenia 2 Armii. 25 września 1921 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. W styczniu 1923 roku objął dowództwo Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[4].
Zmarł 9 listopada 1923 roku w Toruniu. Pochowany 12 listopada 1923 roku na cmentarzu garnizonowym w Toruniu[5].
Stefan de Latour był żonaty z Hipolitą Zaftyrzec, z którą miał dwoje dzieci: Marię (ur. 1904) i Kazimierza (ur. 8 marca 1905), kapitana artylerii Wojska Polskiego[6][7].
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- chorąży (Прапорщик) ze starszeństwem z dniem 5 lipca 1884
- podporucznik (Подпоручик) ze starszeństwem z dniem 30 sierpnia 1884
- porucznik (Поручик) ze starszeństwem z dniem 30 sierpnia 1888
- sztabskapitan (Штабс-капитан) ze starszeństwem z dniem 15 marca 1898
- kapitan (Капитан) ze starszeństwem z dniem 6 maja 1900
- podpułkownik (Подполковник) ze starszeństwem z dniem 24 lutego 1905
- pułkownik (Полковник) ze starszeństwem z dniem 6 grudnia 1910
- generał brygady (Генерал-майор) ze starszeństwem z dniem 1 marca 1915
- generał brygady - zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 4. lokatą w korpusie generałów
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Virtuti Militari V klasy (1922)[8]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921)[9]
- Order Świętej Anny II Klasy z Mieczami i Kokardą (1912, Rosja)[10]
- Order Świętej Anny III Klasy z Mieczami i Kokardą (1906, Rosja)[10]
- Order Świętej Anny IV Klasy z napisem „ZA MĘSTWO” (Rosja)[10]
- Order Świętego Stanisława I Klasy z Mieczami (Rosja)[10]
- Order Świętego Stanisława II Klasy (1908, Rosja)[10]
- Order Świętego Stanisława III Klasy (Rosja)[10]
- Order Świętego Włodzimierza III Klasy z Mieczami (Rosja)[10]
- Order Świętego Włodzimierza IV Klasy z Mieczami i Kokardą (1908, Rosja)[10]
- Order Świętego Jerzego IV Klasy (25 marca 1915, Rosja)[10]
- Order Legii Honorowej IV klasy (1923, Francja)[11]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=3&zs=1597d&sy=1862&kt=1&plik=051-054.jpg, akt chrztu nr. 53/1862, Nieborów
- ↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ... s. 194 podał, że przyjęcie do WP miało miejsce 8 maja 1920 roku.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 37 z 29.09.1920 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 20.01.1923 r.
- ↑ Żołnierz Wielkopolski Nr 26 z 28 listopada 1923 r., s. 36.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 194.
- ↑ Wojtaszak 2012 ↓, s. 545.
- ↑ Dekret Naczelnika Państwa z 21 marca 1922 r. L. 11435/V.M. Adj. Gen. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 365)
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 67)
- ↑ a b c d e f g h i Mieczysław Bielski: Generałowie odrodzonej Rzeczypospolitej. T. 2. Toruń: Turpress, 1996, s. 350
- ↑ Rocznik oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 105, 120. [dostęp 2015-06-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1923
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Alexey Likhotvorik, Генерал-майор Стефан Юлианович Лятур, Kartoteka projektu "Armia rosyjska w I wojnie światowej". Ostatni dostęp: 2011-12
- Andrzej Wojtaszak: Generalicja Wojska Polskiego 1918-1926. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2012. ISBN 978-83-7399-519-2.
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Polacy – generałowie Imperium Rosyjskiego
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Oficerowie III Korpusu Polskiego w Rosji
- Polacy – Oficerowie Legii Honorowej
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Jerzego
- Polacy w wojnie rosyjsko-japońskiej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej
- Ludzie związani z Toruniem
- Urodzeni w 1862
- Zmarli w 1923
