Przejdź do zawartości

Stein Eriksen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stein Eriksen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1927
Oslo

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 2015
Park City

Klub

Ready Oslo

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Oslo 1952 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
srebro Oslo 1952 narciarstwo alpejskie
(slalom)
Mistrzostwa świata
złoto 1952 Oslo slalom gigant
złoto Åre 1954 slalom gigant
złoto Åre 1954 slalom
złoto Åre 1954 kombinacja
srebro 1952 Oslo slalom
brąz Aspen 1950 slalom
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1952

Stein Eriksen (ur. 11 grudnia 1927 w Oslo, zm. 27 grudnia 2015 w Park City[1]) – norweski narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski oraz sześciokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Stein Eriksen osiągnął w 1947 roku, kiedy zwyciężył w kombinacji alpejskiej podczas zawodów Kandahar w Holmenkollen[2]. Rok później wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sankt Moritz, gdzie jego najlepszym wynikiem było 29. miejsce w tej samej konkurencji. W 1950 roku wziął udział w mistrzostwach świata w Aspen, gdzie wywalczył brązowy medal w slalomie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Georges Schneider ze Szwajcarii oraz Włoch Zeno Colò. Na tych samych mistrzostwach wystąpił także w biegu zjazdowym, jednak nie ukończył rywalizacji.

Eriksen podczas ZIO 1952

Slalom gigant był pierwszą konkurencją alpejską rozgrywaną podczas igrzysk olimpijskich w Oslo w 1952 roku. Przed własną publicznością Eriksen sięgnął po zwycięstwo, wyprzedzając bezpośrednio dwóch Austriaków: Christiana Pravdę i Toniego Spissa. Giganta rozgrywano na igrzyskach po raz pierwszy w historii, Eriksen został tym samym pierwszym mistrzem olimpijskim w tej konkurencji oraz pierwszym zawodnikiem spoza Alp, który zdobył medal olimpijski w narciarstwie alpejskim[3]. Był to także jedyny złoty medal olimpijski w narciarstwie alpejskim dla Norwegii aż do 1992 roku, kiedy podczas igrzysk w Albertville Kjetil André Aamodt zwyciężył w supergigancie. Jeden z faworytów, ówczesny mistrz świata w tej konkurencji, Zeno Colò, zakończył zawody na czwartej pozycji. Następnym występem Eriksena na igrzyskach w stolicy Norwegii był bieg zjazdowy, który ukończył na szóstym miejscu. Był to najlepszy wynik wśród reprezentantów gospodarzy. Trzy dni później zdobył także srebrny medal w slalomie, rozdzielając na podium Austriaka Othmara Schneidera i swego rodaka, Guttorma Berge. W pierwszym przejeździe uzyskał najlepszy wynik, jednak w drugim zanotował szósty czas, w wyniku czego o 1,2 sekundy przegrał walkę o złoto ze Schneiderem. W tym samym roku po raz drugi z rzędu zajął drugie miejsce w zawodach Lauberhornrennen w szwajcarskim Wengen.

Największe sukcesy osiągnął na rozgrywanych w 1954 roku mistrzostwach świata w Åre, gdzie zdobył trzy złote medale. Norweg był tam najlepszy w gigancie, slalomie oraz kombinacji, a w zjeździe zajął ósmą pozycję. Największą przewagę osiągnął w slalomie, w którym wyprzedził drugiego Benedikta Obermüllera z RFN o ponad 5 sekund, a trzeciego Toniego Spissa o ponad sześć sekund. W tym samym roku wygrał także slalom podczas zawodów 3-Tre we włoskim Canazei. Na tej samej imprezie zajął również drugie miejsce w gigancie, przegrywając tylko z Christianem Pravdą. Jeszcze w 1954 roku zakończył karierę.

Pierwsze mistrzostwo Norwegii zdobył w 1949 roku, zwyciężając w slalomie i kombinacji. W kolejnych latach jeszcze czterokrotnie zostawał mistrzem kraju, wygrywając w slalomie i slalomie gigancie w latach 1951 i 1954[4].

Eriksen był pierwszym sportowcem nie uprawiającym narciarstwa klasycznego, który został nagrodzony Medalem Holmenkollen. Wyróżnienie to otrzymał w 1952 roku, wspólnie z norweskim skoczkiem narciarskim Torbjørnem Falkangerem, fińskim dwuboistą klasycznym Heikkim Hasu i szwedzkim biegaczem narciarskim Nilsem Karlssonem. Był wybierany sporowcem roku w Norwegii w latach 1951 i 1954, a także laureatem nagrody Aftenpostens Gullmedalje w 1951 roku[2].

W 1997 roku król Norwegii Harald V wręczył mu Norweski Order Zasługi, jedno z najwyższych odznaczeń za zasługi dla Norwegii[5].

Był uważany za jednego z popularyzatorów narciarstwa dowolnego, w szczególności skoków akrobatycznych[6].

Po zakończeniu kariery był jednym z dyrektorów ośrodka narciarskiego w Deer Valley w stanie Utah, gdzie mieszkał[7]. Założył także firmę produkującą sprzęt sportowy[8].

Jego ojciec Emil Marius Eriksen reprezentował Norwegię w gimnastyce sportowej, a brat Marius także uprawiał narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Eriksen w 1967 roku
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
31. 2 lutego 1948 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 2:55,0 +20,1 Francja Henri Oreiller
46. 4 lutego 1948 Szwajcaria Sankt Moritz Kombinacja 3,27 pkt +28,23 pkt Francja Henri Oreiller
29. 5 lutego 1948 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 2:10,3 +22,1 Edy Reinalter
1. 15 lutego 1952 Norwegia Oslo Gigant 2:25,0 - -
11. 16 lutego 1952 Norwegia Oslo Zjazd 2:30,8 min +3,0 s Włochy Zeno Colò
2. 19 lutego 1952 Norwegia Oslo Slalom 2:00,0 +1,2 Austria Othmar Schneider
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
31. 2 lutego 1948 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 2:55,0 +20,1 Francja Henri Oreiller
46. 4 lutego 1948 Szwajcaria Sankt Moritz Kombinacja 3,27 pkt +28,23 pkt Francja Henri Oreiller
29. 5 lutego 1948 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 2:10,3 +22,1 Edy Reinalter
11.[9] 14 lutego 1950 Stany Zjednoczone Aspen Gigant 1:54,4 +2,7 Włochy Zeno Colò
3. 16 lutego 1950 Stany Zjednoczone Aspen Slalom 2:06,4 +1,6 Georges Schneider
29.[10] 18 lutego 1950 Stany Zjednoczone Aspen Zjazd 2:34,4 +17,4 Włochy Zeno Colò
1. 15 lutego 1952 Norwegia Oslo Gigant 2:25,0 - -
11. 16 lutego 1952 Norwegia Oslo Zjazd 2:30,8 +3,0 Włochy Zeno Colò
2. 19 lutego 1952 Norwegia Oslo Slalom 2:00,0 +1,2 Austria Othmar Schneider
1. 1 marca 1954 Szwecja Åre Slalom 2:20,06 - -
1. 3 marca 1954 Szwecja Åre Gigant 1:52,5 - -
8.[11] 7 marca 1954 Szwecja Åre Zjazd 1:59,6 +5,1 Austria Christian Pravda
1. 7 marca 1954 Szwecja Åre Kombinacja 4,08 pkt - -

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]