Stereochromia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stereochromia - technika w sztuce, wykorzystywana w malarstwie ściennym, fresków i obrazów, polegająca na zabezpieczeniu pomalowanej powierzchni (podłoża i farb) przed negatywnym działaniem wpływów atmosferycznych lub wandalizmem za pomocą preparatów, np.: szkło wodne, wodorotlenek glinowy, kwas krzemowo-fluorowy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka ilustrowana encyklopedja powszechna wydawnictwa Gutenberga, Kraków (Reprint nakładem wydawnictwa Kurpisz, Poznań 1996r., wyd. pierwsze), tom XVI, str. 214. ISBN 83-900203-0-0 (ISBN 83-86600-15-2 (Tom 16)).